Dag en nachtboekdelen.

Soms zijn er dagen dat er veel synchroniciteit te ervaren is. Vandaag was zo’n dag het voelde om het stuk wat ik zondag en maandag heb geschreven te delen op Veldtkracht.

Zondag 27 juni 2020
Het is midden in de nacht en iets heeft me wakker gemaakt maar ik heb geen idee wat. Ik heb ineens intense dorst. Ik sluip zachtjes mijn heerlijk warme bed uit. Ik loop op mijn blote voeten naar de keuken en schenk een groot glas water in. Ik draai me om en leun tegen het aanrechtblad. Ik staar om me heen in het donker van de nacht. Enkel de maan verlicht de keuken en de woonkamer en als ik uit het raam van de woonkamer kijk verlicht het ook de velden. Het is muisstil, er rijden zelfs geen auto’s op de weg. Wat heerlijk deze stilte. Je zou een spelt kunnen horen vallen. Wat is de nacht mooi. Ineens vanuit het niets voel ik Achior in mijn veld. Ik probeer me te focussen in de hoop dat hij aan me verschijnt. Maar nee, ik zie mijn blauw groene vriend dit keer niet. Even ben ik teleurgesteld. Kon ik je nu maar even zien en met jou hier even in de donkere nacht aan de keukentafel zitten, gewoon fluisterend aan je vragen: “Kun jij ook niet slapen? Want dat doen mensen als ze wakker zijn in de nacht en een ander tegen komen.”
Ik voel dat Achior glimlacht

” ik slaap nooit, dat doen alleen mijn menselijke delen”.

Mijn hart smelt van zijn glimlach en om wat hij zegt.

Lieve Nienke, pak gewoon je laptop of telefoon en open “word”.
Ik wil namelijk iets met je delen. En ja, ik zit hier ook nu aan de keuken tafel, je ziet me niet maar je voeld en hoort me wel. Dus kom, gebruik je handen lieverd.

Ik pak snel mijn telefoon want dat is het snelste wat ik kan pakken.
Mijn handen beginnen direct te tikken op de kleine lettertjes op mijn scherm.
Het gaat moeiteloos.

Herinner je nog de bal van 2019?

Nienke: Je bedoeld de voetbal die mijn leven in de war schopte?
Ja, dat weet ik nog….
Ik had hem toen keihard weg moeten schoppen. Zeg ik met een big smile.
“Rot bal.”

Achior lacht: Vertel…

Hoezo vertel!
Jij hemelwezen, jij weet het toch allemaal zo goed?
Je kent het verhaal van de voetbal toch?
Misschien heb jij het zelfs wel geschreven, zeg ik plagerig.

Hij lacht:” Nienke ik wil graag jouw ervaring vanuit jou horen.” Juist omdat jij een mens bent.
Je zegt: “mijn leven in de war schopte”, “maar wat als deze waarheid anders blijkt te zijn?”

Jemig! Jij weer met je irritante raadsels. Ik wordt soms echt gek van jou raadsels.
Kun je niet gewoon zeggen wat je te zeggen hebt?

 “Nienke, wees eerlijk, dat vind je veelte saai!”

Ik lach: “ okay goed dan”. “Hier komt het”

Het verhaal van de voetbal.
Het is 2019 en het is een warme lente avond. Ik ben binnen gaan zitten met mijn boek, want het lijkt alsof het weer enkele ogenblikken kan omslaan in storm en regen.
Ik plof op onze heerlijke bank vol met kussens en sla een dekentje om mijn, inmiddels koude benen en voeten. Voor de tweede keer ben ik verzeilt geraakt in een boek wat me niet los laat. Voor de tweede keer roept het me opnieuw. Weer word ik er door gegrepen en opnieuw gek van. Het verhaal gaat over een bal. Ik begrijp het verhaal niet maar ik wordt er op een bepaalde manier elke keer door betoverd. Ik voel en ontdek er allerlei lagen, herinneringen en onthullingen in terug. Soms voelt het bijna alsof het over mezelf gaat, want alles lijkt ineens tegelijkertijd gemanifesteerd te worden voor mijn neus in mijn eigen leven. Of ik ben knettergek of er is magie in het spel. Ik lees opnieuw het hoofdstuk dat er een man geconfronteerd wordt met de magische voetbal.

Ineens hoor ik het geloei van de wind om ons huis. Het begint ineens flink te waaien. Ik word afgeleid door de walnotenboom die flink tekeer gaat. Vervolgens kijk ik door het raam van de keuken. Ik zie de parasol bijna uit de standaard waaien. Oh jee, ik moet rennen. Ik moet de parasol redden voor hij voor de zoveelste keer in de tuin of op het land naast ons huis terecht komt. Ik wil er niet eens aan denken wat er zou kunnen gebeuren als hij op de straat voor ons huis terecht komt. Dat zal echt een ramp zijn.

Ik gooi het boek aan de kant en ren naar de voordeur. De deur zwiept door de harde wind nog voor ik de klink aanraak met een flinke zwaai open. Even sta ik aan de grond genageld, want vanaf een flinke afstand komt er met een flinke vaart de rode voetbal van mijn zoon voor mijn voeten gewaaid. Ik voel een schok door mijn lijf gaan. Dit is echt idioot. Ik raap hem angstvallig op alsof ik mijn handen er aan brand, gauw gooi hem gauw de gang in. Ik ren naar de parasol. Gelukkig, gered. Ik berg hem gauw op in de schuur.
Ik loop terug naar binnen en zie de rode AZ bal van mijn zoon weer liggen. Ik huiver.

In godsnaam, wat heeft dit te betekenen?

Mijn hoofd begrijpt het niet en wordt gek
Mijn hart voelt en maakt een vreemd ondefinieerbaar huppeltje
Mijn ziel weet en geniet van het stromende water

Ik val nu stil Achior …….

Terug naar zondag 27 juni 2021

En?

En? …….
Was jij dit Achior?

Je vraagt naar de bekende weg Nienke.
Natuurlijk was ik dit en het verschilt niet met vanmorgen.
Vertel je verhaal aan mij van de bal van 27 juni 2021.

Jeetje, ik begin me wel een beetje aan je te irriteren, Achior.
Waar wil je naar toe?
Ik weet niet of mijn ervaringen delen betreft de voetbal wel zo’n goed idee is.
Ik had juist vanmorgen het gevoel dat wat mij betreft de voetbal de boom in kan.

Achior lacht en applaudisseert: “Ja precies, hij moet de boom in.

Ik grinnik terug: “oh dus dat is het doel? Jouw doel? De boom?”
En dan kom jij hem er zeker ook weer uithalen?

Achior lacht: “ Nee, dat doet de wind”
Die schudt de takken en dan valt hij er gewoon uit en rolt weer verder.

Okay. Dat klinkt als muziek in mijn oren.

Mooi dan gaan we verder,
vertel je verhaal van vandaag aan Mij

Okay, maar alleen omdat ik wil weten waar je naar toe wil.

Het verhaal van de voetbal van 27 juni 2021
Opnieuw een voetbal in de tuin.
Nu niet in de yoga tuin maar
onder het blauwe bankje in mijn eigen tuin.
De bal lijkt me overal eindeloos te achtervolgen.

Mijn hoofd irriteert zich,
De bal blijft me aanstaren
Ik word er gek van.
De bal veroorzaakt onrust, verwarring en shit.

Mijn hoofd
wil hem nu keihard wegschoppen.
Hup, zo de eindeloosheid in,
sodemieter op! Ga iemand anders pesten.
Laat me met rust.

Mijn hart
Lacht vertederd naar mijn hoofd en zegt dat dit zinloos is om de bal weg te schoppen omdat hij vroeg of laat toch weer terug komt.

Mijn hoofd
Waarom in godsnaam?
Ik heb toch een vrije wil en keuze in wat ik wil creëren?
Deze bal creëert shit! En ik ambieer geen shit meer, het is teveel en ik heb genoeg van al die shit.
Ik wil met plezier stromen als een vrolijk kabbelende rivier naar de zee.

Ja precies dat klopt. Maar de waarheid is dat de bal geen shit is.
De bal is juist vrolijkheid de sleutel naar de zee daar waar je mij zult vinden.
Je stroomt niet meer plezierig omdat je een obstakel in je rivier aan het bouwen bent door de bal buitenspel te plaatsen. Je denk jezelf daarmee te beschermen maar je weet, niets is wat het lijkt.

Waarom kijk je alleen naar de bal en pak je de bal niet op?
Neem hem gewoon onder je arm.
En loop stapje voor stapje naar de boom.

Je hoeft geen haast te hebben of je te laten opjagen.
Door niemand niet!
Je hoeft geen doelpunten te scoren als dat niet bij je past
En al helemaal niet binnen een bepaalde tijd.

Neem je eigen tijd schat en schiet hem gewoon in de boom wanneer jij dat wil.
Wat let je? Ik vind het echt een super goed idee.
Een voetbal in de boom. Lache toch!

Wanneer laat je die (schijn) veiligheid los?
Je houd niet eens van voetbal.
Ook de regels ken je niet eens.
Nee, jij klimt liever in bomen.
Je houd niet van spelletjes met regeltjes.
Dus houd je er dan ook gewoon niet aan.
Wees eerlijk.
Een bal in de boom schieten vind jij veel leuker toch?
Dus ga graag je eigen gang!

Ik moet vreselijk lachen.
Want ik zie mezelf al vele pogingen doen om de bal in de boom te schieten.
Van eerst geduldig tot pisnijdig en als ik me overgeef aan dat wat is, blijft hij ineens in de boom zitten.
Ik juich uit verbazing dat het is gelukt na 21 keer schieten.
Oh lieve Achior ik houd echt van jou humor.

Nog even wat anders. Wanneer ga jij geloven met je hoofd dat ik “echt” ben?
Hoeveel seintjes en bevestigingen wil je nog ontvangen van mij?
Je hart en ziel zijn allang om, maar dat verrekte hoofd van je dien je toch echt liefdevol gerust te stellen. Je voeld me, hoort me en soms zie je me. Dus waar maak je, je steeds zo druk over.

Ik Achior, bestaande uit al jou delen, weet als het om de creatie van onze eenheid gaat, dat wij niets liever willen dan gehoor geven aan de herinnering van de bal.
De bal herinnert ons namelijk aan de bron.
En zodoende breng ik de bal steeds weer terug in je veld. Het herinnert je aan mij dat wij onlosmakelijk een eenheid van liefde zijn en enkel willen stromen als een rivier naar de zee.

Jou hoofd, hart en ziel creëert…..
Hier midden in de nacht met mij samen opnieuw dag en nachtboekdelen.
En laat dat nou precies hetgeen zijn wat je weer doet stromen en waar je naar verlangt.
Het “ is” de bal, lieve schat.

Waarom begin je niet met de bal. Ik sta volledig tot je beschikking je hoeft alleen maar je hoofd gerust te stellen en je hart te volgen. Want dan voel je mij en schrijven wij precies wat de bedoeling is.

Ik val stil en moet huilen van blijdschap.
Achior laat zijn warmte door mijn lijf stromen
Van mijn tenen tot mijn kruin
Dank je wel, lieve Achior
Mijn allerbeste hemelvriend,
ik houd zielsveel van je.

Ik omarm mijn eigen lijf want daar voel ik hem.
Daarna sluip ik terug op mijn tenen naar de slaapkamer
en kruip gauw onder de inmiddels koud geworden dekens.
Maar koud heb ik het niet.
Mijn lijf gloeit nog na van de uitwisseling met mijn hemelvriend die nooit slaapt.
En zich in alle vormen kan omtoveren.
Zelfs in een bal.

De volgende morgen pak ik de bal onder het bankje vandaan.
Ik ga zitten op het bankje en leg de bal naast me.

Ik grinnik naar de bal: “ Dank je wel voor ons nachtelijke gesprek.”

Eerlijk, lieve lezer ik begrijp het,
praten met een bal en een hemelvriend die nooit slaapt
is inderdaad, echt, GEK

Maar ja, dat ben ik nou eenmaal.
Te (en) GEK!