Dagboek fragment: De uitnodiging van de kameleon de dans van mijn leven.



Door de bliksem getroffen.

Ik kan niet slapen. Het is elf september. Mijn lichaam is moe en kan niet meer denken, ze laad zich op in het licht van de maan die zichtbaar op ons huis schijnt. Mijn hart stroomt over hoe mooi het leven zou kunnen zijn als wij mensen onze eigenliefde in onszelf weer zouden kunnen toelaten.
Ik denk aan mijn grote liefde: de ziel. Mijn eigenliefde is de grote gek die buiten tijd en ruimte is. Hij noemt zichzelf graag de kameleon. Ik glimlach naar hem. Vanuit het niets verschijnt hij en pakt heel charmant, krachtig en resoluut mijn beide handen vast en kust ze beide zacht.

Dag mevrouw kameleon, mag ik u uitnodigen voor de dans van je leven?

Dat hoeft hij aan mij geen twee keer te vragen want ik ben dol op dansen met de kameleon. Vliegensvlug pak ik mijn notitieblok en samen dansen we de kunst van onze magische liefde.

zon en maan
naast elkaar
draaiend
de tafel gedekt
dertien borden
het elfde bord
de gouden rand
leest de menukaart voor
bord twaalf en dertien
oranje en blauw
delen samen
hemels voedsel
overvloedig en vrij
(h)erkent
gezien
op aarde
drinken ze
hemelse koffie
op een bankje
in een boom
het hemellichaam
herinnerd
in goud en kristal
de rood witte voetbal
hemel op aarde
belichaamd
de grote liefde
van de kameleon
ontmoet
het tweede bord links
het tweede bord rechts
bord 12 en 13
omgedraaid
gespiegeld
in twee
omgekeerde
piramide driehoeken

magische kunst
ontmoet magische liefde
magische liefde
ontmoet magische kunst

de herinnering
de kunst van liefde
dertien en twaalf
uit elkaar gedreven
door het scherpe mes
van bord 9
achter de rug gehouden
van het elfde bord
het omgevallen zout
maakt de leugen zichtbaar
in de waarheid
bord twaalf en dertien
onzichtbaar
in elkaar
geschoven
aan tafel
belichaamd
oranje en blauw
onzichtbaar trillend
magische handen
schilderde de waarheid
in de leugen
het laatste avondmaal
op aarde
de kunst van liefde
de liefde van kunst
bord 12 en 13
liefdeskunst
in alle kleuren van de regenboog
eigenliefde belichaamd
tweede van links
tweede van rechts

de warme hand van de kameleon
tilt me op
achter de wolken
mijn kleurcode herinnerd
paars, groen en oranje
vanuit blauw en rood
groen door rood bestoven
paars door geel
geel en rood kruisten elkaar

uit oranje zaad
gevoed door blauw
worden bloemen geboren
banen zich een weg naar buiten
door twee samensmeltende cirkels
in een vierkant
de acht
doorschijnend
helder gezien
twee driehoeken
in kristallenlijnen
omgekeerd
in elkaar geschoven
in het midden van de tafel
de herinnering
de ontmoeting
vijfvoudig is de mens
afgedrukt
de code in het blauw
de broncode in kleur
blauw en geel
in de cirkel van groen
blauw en rood
in de cirkel van paars
geel en rood
oranje trillingen
spiralend
activerend
dansend doorschijnend
een eigen liefde
zo boven
zo beneden
zo binnen
zo buiten
de vertaling oneindig
in mijn handen
wakker gekust
de herinnering
de ontmoeting
de code van osmose
vastgelegd
door de oranje zon
in vierkant en cirkel herinnerd
vertaald in 13 kobaltblauwe letters
geel is de kunst van liefde in rood
rood is de liefde van kunst in geel
beide kleurcodes gedragen door het blauw
ontmoetingen
geopenbaard
in magische bloemen
geel en rood
dansend door de velden
op magische wijze
bij elkaar gebracht
springlevend
ademend en vrij
groen en paars
in elkaar geschoven
de waarheid
de oranje zon straalt blauw
de kunst van magische liefde
de magische liefde van kunst
geheel eigen en vrij
stroomt de liefdeskunst
erkent in de belichaming
van de mens
de ontmoeting
de ziel
magisch
het laatste avondmaal

Ik kijk de kameleon recht in zijn ogen aan, hij glimlacht breed uit. Ik kan alleen maar huilen omdat mijn hart overstroomd. Mijn leven ontrafeld. Het is de engel van 8 die de waarheid boven tafel wilde hebben door de waarheid van magische liefde te leven. Magische liefde die ik onvoorwaardelijk in overvloed heb mogen ontvangen en vanuit overvloed onvoorwaardelijk vrij laat stromen door heel mijn wezen.

ik ben gedragen door de vleugels van het universum
lopend hand in hand met Achior, onzichtbaar in de branding
vond ik onze naakte voeten
twee schelpen nog altijd aan elkaar
het verhaal van passie
twee vlammen brandend op de tafel
de herinnering
verankerd
in de stad met twee sleutels

Intense dankbaarheid is wat overblijft.




Tekst : Ontvangen vanuit de meest liefdevolle handkussen van de grote GEK.
Die graag danst met Nienke omdat zij de kracht van haar Veld(t)  heeft ontdekt en doorleefd.
het is haar eerste herinnering en de laatste de magische liefdeskunst van de twee die één zijn.