De helende bergkristal.

Drie jaar geleden deed ik mee aan een vijf elementen meditatie. Het waren vijf prachtige maar ook confronterende meditaties. Of eigenlijk waren het voor mij, vijf  reizen die ik buiten tijd en ruimte maakte. De laatste reis wil ik graag delen omdat dit een heel bijzondere reis was. Deze reis is een namelijk een soort herinneringsreis geweest om mezelf te herinneren dat ik resoneer met de frequentie van bergkristal. Op dat moment wist ik dat nog helemaal niet. Ik wist ook niet wat deze reizen me wilde zeggen of laat staan, me zouden gaan brengen.

Ik neem je mee in mijn dagboek fragment van 25 maart 2018

Ik ben gaan liggen op mijn bed. Mijn slaapkamer is een heerlijk rustig plek. Af en toe hoor ik mijn koshi heel zachtjes rinkelen door de wind die zachtjes door een kier van het open raam heen blaast. Ik raak hierdoor nog meer in de stilte. Als de meditatie begint zet ik mijn koptelefoon op mijn hoofd en zak al vrij diep weg op de stem die ik zacht door mijn koptelefoon hoor spreken. Zodra de meditatie start ben ik direct in mijn lichtveld en hoor ik de stem niet meer. Mijn lichtveld nodigt me direct uit om op reis te gaan. Het  ziet er wederom uit als een piramide achtige lichtkoepel bestaande uit een soort raster met wit gouden draden. Ook de bodem bestaat hieruit. Ik voel mezelf daar maar niet echt in mijn fysieke lichaam. Ik ben alleen en zie een stenen kruik met water en ik zie andere waterbronnen om me heen. Ik zie een waterval, een water stroompje in een grot, de zee en ik zie mijzelf in een waterachtige vorm. De kruik vult zich vanzelf vanuit al deze verschillende bronnen. Alsof het veld samen met mij het uitvoert zonder te weten wat ik precies aan het doen ben. Ik weet het gewoon, ik hoef niet eens na te denken. Mijn hoofd is helemaal leeg en stil maar mijn lichaam niet. Deze begint als een idioot te schudden en mijn benen en armen maken spastische bewegingen. Ik voel dat er allerlei emoties los trillen. Ik huil maar voel geen emotie, het komt uit mijn fysieke lichaam. Ik ben er inmiddels aan gewend geraakt dat dit mijn manier van zelfheling is, dus ik laat alles gewoon toe en gebeuren.  

Ik voel me erg fijn daar waar ik nu naar ben afgereisd. Het voelt als een soort geavanceerd tussenstadion buiten tijd en ruimte. Een soort tijdloze reismachine die ik gebruik om naar andere dimensies af te afreizen. Hoewel mijn lijf nog steeds te keer gaat, ga ik nog meer uit mijn lichaam.

Ik voel dat ik in een andere sfeer terecht kom die me roept. Ik neem de kruik met water mee en wordt afgezet in een soort regenwoud, die niet van hier is. Tussen de bomen door zie ik een plein met een tempel. Ik zie een groot lichtveld ontstaan met allemaal lichtwezens langs het pad naar de tempel, het zijn er een heleboel. Ze bestaan allemaal uit kristal helder goud wit licht, maar allemaal uniek in hun zijn. Het voelt alsof ze me een warm welkom heten. Ik loop achter de bomen vandaan en voel me zeer onwennig en onzeker om in mijn eentje op dat pad te lopen. Het voelt alsof ik een klein meisje ben die voor het eerst de heilige tempel mag betreden. Ik zie ineens dat ik zelf ook in goud licht ben veranderd, alsof ik doorschijnend ben net als hen. Het voelt ergens bekend, fijn en licht. Ik kijk rond en hoop ergens dat ik Achior en de zeven andere zie. Maar er zijn zoveel lichtwezens dat ik ze niet kan onderscheiden. Maar ik voel ze wel. Dan loop ik door een poort en zie ze daar alle acht staan. Ze zien er net zo uit als de anderen alleen voelen ze meer aan als mijn thuis. Ze heten me welkom zonder een woord te zeggen. Achior staat zoals altijd tegenover mij, met ook een kruik water in zijn handen. Hij ontroerd me elke keer weer als ik hem voel en zie. Het is zo intens dat ik elke keer wil samensmelten met hem. Tussen ons ontstaat er uit het niets een heldere kristallenbol. Mijn lijf schud ondertussen nog steeds daar waar ik tegelijkertijd ook ben op planeet aarde. Ik en Achior legen onze kruiken onder de kristallenbol op de bodem van het lichtveld van de tempel. We gaan beiden tegenover elkaar zitten met de bol boven onze hoofden.  Ik voel en zie een enorm zachte regenboog stroom ontstaan. Ik voel dat we samensmelten. We vormen een vortex. Het is subtieler en zachter dan de vortexen die ik eerder heb ervaren tijdens samensmeltingen. Het tilt ons beide op.

Dan ben ik even terug in mijn fysieke lijf, deze gaat ondertussen vreselijk tekeer en ik raak geëmotioneerd. Mijn rechterbeen doet enorm pijn en maakt heel gekke bewegingen. Ik voel dat er iets gaat gebeuren met mij. Alsof alle cellen in mijn lijf zullen worden aangeraakt en worden afgestemd op deze regenboog stroom. Mijn lijf voelt zich licht worden en wordt opgetild en wordt in de regenboog energie stroom meegenomen die nu ook aanwezig is in mijn slaapkamer. Ik wordt in al mijn cellen aangeraakt door deze energie en mijn lijf schud, huilt en begint te tintelen. Het voelt alsof ik in twee dimensies tegelijktijdig aanwezig ben. Ik krijg van Achior een visioen. Hij herinnerd mij de droom die ik vannacht gehad heb. Hij herinnerd mij er aan dat wat er gebeurd vergelijkbaar is.

Ik droomde dat ik een dochter baarde. Ik deed de bevalling in mijn eentje. Ik voelde dat ik het kon en dat dit echt ook de bedoeling was. Bert was er ook, maar hield zich op enige afstand maar wel volledig aanwezig in het veld. Hij voelde feilloos aan dat ik het zelf kon en wilde doen. Daarmee steunde en bekrachtigde hij me in mijn kracht. Puur door enkel aanwezig te zijn. Er waren mensen op de achtergrond achter een grote sluierachtige substantie die van alles vonden, dachten, voelden en veroordeelde. Opvallend was dat het er helemaal niet toe deed wat deze mensen achter deze sluier vonden, dachten voelden of veroordeelden. Ik wist precies wat ik moest doen en ontving de baby liefdevol in mijn armen. Ik keek haar aan en kon recht in haar ziel kijken. Ik voelde zoveel liefde voor deze baby maar raakte ook bang voor de heldere wijze blik in haar ogen. Ik keek nog eens goed en schrok me kapot. Ineens zie ik, dat ik die baby zelf ben. Dat ik net geboren ben uit mezelf. Vervolgens zie ik een soort enorme lange navelstreng als een spiraal in de oneindigheid opgaan. Alsof het een soort levensloop/ cyclus moet voorstellen. Bert kijkt verbaast en vraagt: “waar is het einde of het begin? “”Moet ik het ergens doorknippen? “ Ik kon zelf ook het einde of begin niet zien en zei “ het hoeft niet. ” Het hoort zo, het is de bedoeling het is mijn oneindige levenspad.

Na dit visioen van mijn droom ben ik terug in de tempel. Ik zie Achior uit de stroom stappen en hij gaat samen met de andere zeven om mij heen staan. Wat er daarna gebeurd weet ik niet. Ik ben even helemaal weg. Mijn lijf schud, beeft, huilt en maakt geluid. Al mijn zintuigen worden aangeraakt, elke cel in mijn lijf voel ik. Daarna voel ik de hand van Achior die me liefdevol een hand aanreikt en me uit de vortex haalt. Mijn lijf is ineens in totale ontspanning als ik uit de stroom ben. Ik sta daar ineens met een soort bloemenkrans in mijn haar alsof ik jarig ben en er staan allemaal wezens om mij heen alsof ze net zo blij zijn zoals ik me nu voel. Ze lachen en knuffelen me en we smelten samen. Ik voel me er lichter door worden. Het voelt alsof er iets van me af is gevallen alsof ik ergens was waar ik thuis voel, maar het me nog niet herinneren kan. Ik voel heel duidelijk dat het me een stap dichter bij mijn werkelijke mij brengt.

Mijn fysieke lichaam ligt compleet uitgeteld op bed, toch voel ik me ontladen en voldaan maar ben wel intens geraakt door deze ervaring. Het voelde zo echt, zo als thuis en zo liefdevol. Ik zak spontaan weer weg en zie de acht opnieuw. Ze geven aan dat er nogmaals iets plaats gaat vinden. Ik krijg van hun een heldere kristallen langwerpige steen in mijn hand gedrukt. Als ik hem in mijn hand houd voel ik mijn hele lichaam tintelen, lachen en blij zijn. Ik voel dat het bergkristal is. Vanuit mijn bekken ontstaat er een water stroom omhoog die in het midden van mijn hoofd als een fontein zich naar beneden laat vallen en kristalhelder water door mijn lijf laat stromen. Het is intens helend en vol liefde. Ik voel dat ik thuiskom in mezelf. Opnieuw pakt Achior speels mijn hand vast en neemt me enthousiast mee door een heel kleine doorgang naar een andere ruimte. Dit is een soort kleine grot wat bestaat uit licht zand, rotsen en kristal achtige stenen aan het plafond en wanden.

In het midden is een ophoging van zand en rots. Ik zet de bergkristal in de grond. Ik weet dat hij daar geplaatst moet worden. Alsof ik het me herinner. Dan gaan we met zijn negen rond de kristal zitten. Achior neemt weer plaats tegenover mij. Door de energie stroom van ons te  verbinden met elkaar ontstaat er een heel lichte kristalachtige stroom boven het kristal, ik wordt weer opgetild de stroom in geleid en ik smelt volledig samen met de acht. Ik zweef daar een tijdje in de vederlichte regenboog kleurige substantie samen met de anderen. We wisselen allerlei ervaringen uit en we stemmen ons af op het nieuwe bewustzijn wat ontstaat door de samensmelting.

Even ben ik weer terug in mijn slaapkamer en voel me verbonden met de energie van het bergkristal. Ik krijg beelden te zien van de bergkristal die ik in huis heb staan en de bergkristallen sieraden die ik mocht ontvangen op mijn verjaardag. Het verteld me dat ik al een tijdje onbewust en soms bewust met deze steen samenwerk. Dit is de verbinding tussen de frequentie van de steen en mij.

De bergkristal laat ook mijn naam zien. “Nienke” alsof mijn naam de bergkristal is. Dan wordt ik doorzichtig en helder alsof de steen mij opneemt en een wordt met de energie van de steen. Ik kan alleen maar huilen, het is zo’n intense mooie ontroerende ervaring. Mijn lijf begint weer enorm te schudden en de tranen biggelen over mijn wangen. Ik word uit de stroom geleid en voel me weer rustig worden.

Dan ben ik weer terug in de grot, ik ontvang een geschenk in mijn hand. Het lijkt op een soort medaille, ik verbaas me dat ik een nogmaals dit geschenk ontvang, ik heb er helemaal niets mee, ik voel zelfs weerstand. Toch neem ik hem aan omdat ik wil voelen wat het me te zeggen heeft. Ik hang hem bewust niet om maar houd hem in mijn hand. Omdat het me niet helder is wat dit te betekenen heeft. Het voelt namelijk een beetje gek, voor mij is de reis zelf zo’n prachtig geschenk dat heeft niets met een medaille te maken. Aan een medaille zit voor mij een gevoel van prestatie. En dat is wel het laatste wat ik voel of ervaar, dat ik een prestatie heb geleverd. Ik heb een prachtige reis gemaakt in en met mezelf, met mooie inzichten en antwoorden. Ik voel eerder een diepe intense dankbaarheid en liefde naar alles en voel me intens gelukkig dat ik dit alles mag ervaren.

Ik neem afscheid van de acht en knuffel als laatste Achior en ga de tempel weer in. Ik pak mijn kruik die wederom gevuld is met water en ga de tempel uit en kom in mijn eigen tijdloze tijdmachine terecht. Daar leg ik de medaille op de bodem van mijn lichtkoepel. Heel even voel ik Achior’s aanwezigheid in mijn veld. Hij zegt me woordloos, kijk eens goed naar het amulet. Ik kijk en zie ik dat er een zon op staat. Ik voel dat ik het hier dien te laten in mijn veld. Ik merk dat het me oplucht dat ik het hier kan achterlaten in de bodem van mijn koepel. Als ik er water over heen giet wordt het een met de bodem. Het geeft me een gevoel dat het precies goed is zo.

Voor ik terug ga naar mijn lichaam, ga ik zitten op de bodem van mijn lichtkoepel. Ik doe het vanzelf zonder na te denken alsof ik gewoon weet dat ik dit dien te doen. Dan ontstaan en vier punten rondom mij, ze vormen een vierkant. Vervolgens word de energie van de vier lijnen vanuit het vierkant verbonden in een cirkel. Vanuit de cirkel ontstaat er een energiestroming omhoog. Het ziet eruit als een soort energie zuil. Vanuit de hoeken van het vierkant komen er vier lijnen die in het midden van de cirkel precies boven mijn kruin bij elkaar komen. Er ontstaat een lichtstraal wat van boven dwars door mijn hele lijf de aarde in gaat. Ik zie flitsen en beelden van mijn element reizen waarin ik levens kon herinneren uit het heden, verleden en de toekomst. Ik voel ze als een soort puzzel in elkaar passen. Het is echt wonderlijk en het ontroerd me diep. Stuk voor stuk bedank ik alle elementen in mij.

Langzaam kom ik weer in mijn Nienke zijn, in het hier en nu. Ik merk dat mijn hoofd direct wil gaan puzzelen omdat het graag wil begrijpen. Maar dan hoor ik Achior zeggen: “stap voor stap Nienke” alles op jouw eigen Nienke tijd, geen controle maar gewoon stromen. Ik voel dat ik terug ga in  mijn lichaam. Ik blijf nog even een tijdje liggen, mijn lijf voelt anders. Het voelt licht maar ook zelfs een beetje pijnlijk. Ik merk dat ik echt even moet bijkomen.

 

Het is nu inmiddels 2021

Ik begrijp nu pas wat er toen is gebeurd. Dat is vaker met dimensie reizen, pas later begin ik te begrijpen wat ik meegemaakt heb. Deze reis was een inwijding van mijn lichtlichaam die verbonden is met bergkristal ik mocht het me herinneren via de kracht van zon.

Veldtkracht laad net als bergkristal zichzelf ook op, brengt zichzelf in balans, reinigt, activeert het zelfherstellende vermogen en zet oude informatie om in nieuwe en versterkt transformatie en houdt zich bezig met helende bewustzijns processen in zichzelf en zodoende ook buiten zichzelf.  De frequentie waar ik me mee verbonden voel, resoneert met bergkristal en daarom werk ik ook heel regelmatig met bergkristal. Het is voor mij echt een extra tool. Het werkt als een extra geleider en ondersteuning tijdens het werken met mijn handen. De bergkristal werkt dan als het ware samen met de kracht uit mijn handen als een soort natuurlijke laser straal. Die blokkades opspoort, reinigt, heelt en beweging brengt daar waar het precies nodig is. Het werkt met bronenergie op de kern van wie we werkelijk zijn.

Bergkristal is echt de meester onder de (helende) stenen omdat het erg veelzijdig is. Google maar eens als je er meer over wil weten. Ik zou willen zeggen koop er eentje en ga er eens mee experimenteren als mijn waarheid met je resoneert.

Probeer ook eens bergkristallen in je water, het zuivert het water en maakt het zachter. Dit komt omdat het water de frequentie over neemt van de steen. Ook als je een wondje of ontsteking hebt, is mijn ervaring dat de bergkristal het genezing proces bevorderd.

Ik heb afgelopen week regelmatig mijn bergkristallen ingezet,  omdat ik zelf ziek terug kwam van de vakantie. Mijn lijf wilde niks meer, totaal uitgeput voelde ik me. Een wasje opvouwen was al teveel. Ik kon alleen maar slapen en had vreselijke buikpijn. Ik weet dat dit betekend dat ik in een herstelfase gekomen was. Maar waardoor? En waarom? Vroeg ik me af. Ik wandelde in gedachten de afgelopen dagen terug en toen kwam ik bij mijn eigen activatie op het strand van Terschelling terecht. Ik had voor deze activatie een intens contact op het strand met Achior en die was helder over wat ik diende te doen. Ik diende me vrij te maken van een hardnekkig programma, wat graag confrontaties uit de weggaat. Een programma dat regelmatig er voor zorgt dat ik niet doe wat ik werkelijk het liefste doe of zou willen zeggen en zou willen delen wat ik echt wil delen vanuit mijn werkelijke mij. Allemaal voor de goede lieve vrede of juist het continu willen rekening houden met de gevoelens van een ander. Hierdoor overschrijd ik regelmatig mijn eigen grenzen. Waardoor ik mezelf te kort doe, en mezelf vanbinnen opvreet. Me vervolgens hierdoor voed met ongezonde voeding, gedachten, gewoontes en oude patronen. Ik werd even intens geconfronteerd met zelfdestructie in plaats van mezelf lief te hebben tijdens een beginnende zonsondergang.

Ik had mezelf al een tijdje niet het voedsel gegeven wat het graag verlangde, zowel fysiek, emotioneel, mentaal, spiritueel en onbekend. Mijn complete systeem was hierdoor compleet van de leg geraakt. Ik wilde mezelf onbewust als het ware knock-out slaan, om me even heel duidelijk bewust te maken dat ik niet lief genoeg ben voor mezelf.

Ik diende rust te nemen en mijn lichaam te voeden met de liefde van mijn handen, met bergkristal en met voedsel dat bij al mijn elementen past waaruit ik besta. Achior gaf me ook tips om de komende weken, mijn letterlijke voedsel eerst even vooraf te testen met mijn handen of mijn biotensor. Zodat ik wat bewuster zou worden welk voedsel beter bij me past en welk voedsel ik beter kan laten staan of met mate kan eten en drinken. Dus dat ben ik nu aan het doen. Ik moet zeggen dat ik volledig op ontgiften ben gezet. haha Maar eerlijk het gaat eigenlijk moeiteloos en begin hierdoor aardig weer op te knappen. Het helpt me echt om heel bewust lief te zijn voor mezelf maar vooral voor mijn lichaam. Ook in mijn andere lichamen is er van alles in beweging die heilzaam is voor mij als geheel en dat voeld zeer liefdevol.

Ik merk elke keer weer hoe fijn, liefdevol en dankbaar ik ben voor de samenwerking die ik ervaar met het veld waardoor ik mezelf kan helen. Ik wens dat voor ieder mens, daarom deel ik graag mijn verhaal om je mogelijk te inspireren om te vertrouwen in jezelf, op je eigen lichaam en het universele veld wat om je heen volledig tot je beschikking staat en graag met je samenwerkt. Het veld wat uit pure liefde bestaat. Voel voor jezelf of je wat aan de handreikingen hebt die ik je bied, al dan niet tussen de regels door en als het niet met je resoneert laat het dan lekker voor wat het is. 

Om nog even op de bergkristal terug te komen, ik maak niet alleen gebruikt van bergkristal. Heel soms maak ik ook wel eens gebruik van andere (helende) stenen, maar dat doe ik eigenlijk alleen als me dat ingegeven wordt. Ik heb ook wel meegemaakt dat stenen me gewoonweg roepen. Zo heb ik al heel wat stenen op deze manier verzameld in mijn huis. Maar ook gewoon cadeau gedaan aan mezelf of een ander. Hetzelfde geld ook voor etherische oliën.

Ik houd ervan om vooral op mijn gevoel met stenen om te gaan. Zonder dat ik er kennis over vergaar. Tenzij er door het universum kennis in mijn schoot word geworpen omdat het de bedoeling is om ergens wat kennis over op te doen. Maar eigenlijk is dat met heel mijn manier van hoe ik in het leven sta. Hoe ik werk en omga met mens, dier, plant en verschillende ervaringen. Gewoonweg op mijn heldere vermogens navigeren. En dat heb ik ook moeten leren net als lopen en fietsen. Maar oefening baat kunst met vallen en opstaan. Net als dat ik nu ook weer effe gevallen was voor het programma ala “confrontaties uit de weg gaan”.

Zoals je kunt lezen daag ik mezelf graag uit om mezelf te leren kennen in wie ik werkelijk ben, wat ik hier kom doen, over welke mogelijkheden ik beschik en hoe het leven überhaupt in elkaar steekt. Mijn ervaring is, het zit boordevol magie. Dat is zoals ik het leven echt ervaar. Daarom vind ik het ook heel belangrijk om mijn eigen waarheid te ontdekken tussen al die verschillende waarheden die op de wereld aanwezig zijn, gedragen in elk individu. Want er is bijna niet één dezelfde door dat iedereen door zijn eigen bril kijkt. Maar als je dieper kijkt voorbij de sluiers van de bril, dragen we allemaal wel een en dezelfde waarheid in onszelf en dat is dat we deel uitmaken van een oneindige eindeloosheid genaamd heelal.

Best een mooi woord heelal, Heel-Al. Misschien gek gedacht, maar ik vraag me steeds vaker af of “De ultieme unanieme waarheid” op een vredelievende manier überhaupt wel zou kunnen bestaan op planeet aarde in de mensheid. Als ik zie om me heen hoeveel mensen elkaar nog veroordelen, compleet negeren, macht uitoefenen, regels opleggen en bestraffen op het feit dat ze een andere waarheid hebben.

Stel je voor hoe het zou het zijn als we onszelf allemaal zouden kunnen defragmenteren van deze programma’s en een nieuw bestand op onze biocomputer zouden kunnen zetten door middel van een prachtige bril. Genaamd “alles is liefde” of “alles wat ik zie ben ik ook”. Zoals eigenlijk heel jonge kinderen dit regelmatig nog kunnen ervaren vanuit hun onschuld. Stel je voor als we dat weer opnieuw zouden kunnen ervaren en ook nog eens in je eigen kringetje bewust zou kunnen verspreiden. Zouden we dan niet een heel grote olievlek kunnen veroorzaken waarin de liefde de angst overstijgt die we voor heel, maar dan ook heel veel dingen hebben? En daarmee een heel gezonde nieuwe wereld kunnen creëren waarin we op een liefdevolle en respectvolle manier gewoon naast elkaar kunnen leven?

Je vind het misschien naïef en onrealistisch van me maar die wereld bestond ooit en die wereld bestaat nu ook. Niet altijd zichtbaar en ervaarbaar, maar als je net even wat dieper voorbij de sluiers bij jezelf naar binnen kijkt vind je die wereld. Je herinnert het en vind het in je authentieke hart. Weet je waarom ik dit weet? Omdat iedere mens diep van binnen naar zijn authentieke zelf opzoek is. Het verlangt er zelfs naar om ontdekt te worden. Ik noem het de herinnering aan je “oorsprong”.

Nog zo’n mooi woord, oor-sprong. Je sprong met een zelfgekozen verhaal die zachtjes in je (menselijke) oor werd gefluisterd hupsakee, de spiralende glijbaan in, op weg naar planeet aarde om je eigen fantastische verhaal tot waarheid te maken. Het is onze authentieke blauwdruk die in ons menselijke bestaan gewoonweg besloten zit in het cel en DNA geheugen. Daarom zijn we hier op aarde om je eigen verhaal te spelen en deze tot waarheid te maken. Zodat je, het je uiteindelijk weer kan herinneren. Ik vind dit magisch en prachtig tegelijk en is volledig mijn waarheid.

En dat kan Veldtkracht wakker trillen en in beweging brengen in mij en in jou door middel van osmose. Waardoor het zich via trillingen en frequenties van nature gaat ontvouwen in jou en in mij. Hierdoor zullen er nog meer mensen worden aangeraakt die met jou en mij in aanraking komen. Die vervolgens ook wakker kunnen worden getrild in hun eigen verhaal. Gewoon door trilling en frequentie. Hoe mooi zou het zijn als we een olievlek van wakker bewustzijn zouden kunnen verspreiden gewoon vanuit je eigen verhaal? 

Ik geloof namelijk echt in olievlekken! Dat kun je wel zien aan de verspreiding van angst vlekken. Dus is het ook mogelijk het tegenovergestelde te doen. Ik geloof er in. Helemaal in olievlekken genaamd (eigen) liefde want deze zijn echt niet uit te wassen. Want als zulke olie vlekken eenmaal echt in je bekleding zitten, dan gaan ze er niet meer uit. En nee, je kunt de vlekken ook niet meer verbloemen, omdat deze olie van nature zichzelf verspreid in plaats van technologisch of gepland. Deze olie trilt vele malen hoger in frequentie waardoor het angstvlekken kan overstijgen. Soms zo snel als een bliksemschicht. Soms stapje voor stapje als een zachte zeewind. Maar vaker nog door de golven van de zee waarin je gewoonweg meedeint met het getij in alle seizoenen, daar waar alle elementen samen komen en samenwerken omdat ze gewoonweg eenheid zijn.

Omdat mensen ongeduldige, nieuwsgierige, spelende wezens van nature zijn, begint men vroeg of laat zichzelf af te vragen waar jij die olievlek in je bekleding hebt opgelopen en waarom je zo gek doet………… tja, en dan.........dan is er geen houden meer aan. Dan gaat de poort open naar je herinnering.

Dat zou toch echt heel VET zijn om dat voor elkaar te krijgen, magische liefdesolievlekken! Ik ga volledig voor dit soort olievlekken. Sterker nog, ik ben geboren uit de eindeloze zee om als lichtbaken te fungeren vanuit mijn oor- sprong. Puur om liefdesolievlekken aan te wijzen en in beweging te brengen in mijn eigen en andermans bekleding, zodat het vanzelf doorgegeven kan worden op natuurlijke wijze. Dit doormiddel van frequenties die van nature samensmelten in trilling en gebaseerd zijn op…….

(Eigen)Liefde

En dat deel ik vanuit mijn eigen verhaal die me ingefluisterd werd in mijn menselijke oor. Precies op het moment dat ik hupsakee, de sprong waagde en me liet vallen in de spiralende glijbaan richting aarde.

Lief mens, 

Wees lief voor jezelf en dapper, om je authentieke zelf te zijn en je oor-sprong tot waarheid te spelen zodat je je oorsprong weer herinnert. 

Wees de ware liefde voor jezelf want dat ben jij, jij bent puur licht en ja ik zeg het ook zeker tegen mezelf, helemaal nu. Omdat ik even mezelf vergeten was en gevallen was voor een programma die me niet meer dient.

Liefs Nienke