De Tuinen van Eden en de Hel.

De tuinen van Eden en de Hel.

Ik ervaar beide tuinen net als iedereen denk ik. Ik moet zeggen dat het hof van Eden erg aantrekkelijk is om me in te vertoeven. Maar eerlijk, dat is echt niet zaligmakend. Mijn voorkeur gaat daarom ook uit naar het spelen op de grens van beide tuinen. Weet je waarom? Omdat daar mijn scheppingskracht tot bloei komt omdat ik mezelf daar het meeste lief heb, omdat beide tuinen daar samen komen waardoor er een geheel nieuwe tuin ontstaat. Mijn eigen helende tuin. De tuin van mijn hart.

De hel vind ik eigenlijk een vreselijk woord en wil het liever de geheime tuin noemen. Ik ervaar het zelf ook wel eens dat deze tuinen als een echte hel aan kunnen voelen. Maar inmiddels ervaar ik dat het ook liefde is maar regelmatig verpakt en vermomt. Groei in bewustzijn van de mens ligt regelmatig in deze tuin. Een geheime tuin die velen het liefste vermijden of angstvallig op slot houden. Vaak vanuit schaamte, schuldgevoelens, verdriet, en pijn, maar vooral angst voor de schaduwen en geheimen die men daar zelf (bewust maar meestal onbewust) verborgen houdt.

Maar wat zou het ergste kunnen zijn als we het slot van onze eigen geheime tuin er nu eens af zouden halen en het met onschuldige, kwetsbare, liefdevolle, eerlijke open armen, ogen en oren met het licht van onvoorwaardelijke liefde in zouden durven wandelen? Wat zou jij dan tegenkomen? Waar zou jij terechtkomen?

Ik zal met je delen waar ik terecht kwam. Het was zo echt maar gaande weg ervaar ik dat de hel in mij in werkelijkheid een wereld vol veroordelingen en destructieve programma’s is.

Ik kwam in een wit koud besneeuwd landschap terecht met niets anders dan bergen, ijs en bevroren bloemen. Ik ontmoette daar mijn eigen ijskoning en ijskoningin met een hart dat bevroren was. Ze fluisterde me beelden in koude bliksemschichten, die bij mij gevoelens van pijn en verdriet op riepen van ervaringen die ik ergens in de tijd had op gedaan. Ze vertelde me hoe mislukt ik was, hoe gek en idioot. Een nietsnut en zelf schadelijk. Ik kreeg een visioen wat ver terug in de tijd ging, nog verder dan dit leven dan ik leef. Ik zag mezelf in een weelderige kleurrijke bloementuin met een heleboel anderen. Maar  gaandeweg werd deze tuin omgetoverd in een kleurloos wit landschap. Een witte tuin, vol met wit bevroren ijsbloemen.

En nu stond ik daar oog in oog met mijn eigen ijskoning en ijskoningin. Ik zag ze ineens schrikken toen ze naar mijn blote voeten keken. Ik keek naar beneden en ik zag dat de sneeuw onder mijn voeten was gesmolten en er groen gras onder vandaan kwam. Met hun snelle tongen en bliksem schichten uit hun handen probeerde ze het tegen te houden. Er liepen rillingen over mijn rug en kreeg het intens koud. Ik zag dat ze een bevroren bloem die voor mijn neus uit de grond piepte, probeerde te beschermen.

Uit hun handen kwam ijs en ze creëerden een ijsschots tussen mij en de bloem. Ik zag ineens dat ze me geen kwaad wilde doen. Ze wilden enkel hun tuin beschermen omdat ze niet beter wisten. De ijsschotsen om de bloem begonnen te smelten na mate ik meer begon te begrijpen wat er in dit landschap eigenlijk echt aan de hand is. De bloem veranderde van wit bevroren in een fel gekleurde kobalt blauwe bloem. De bloem begon ineens te spreken in een wild vreemde taal en legde me uit dat ze mijn blauwdruk is. Een taal die ik zomaar kon verstaan via mijn lichaam. Het klonk heel maf en mijn handen bewogen in een soort gebaren taal. Ik voelde dat al mijn lichamen er blij van werden en opgeruimd en afgestemd. Een groter gebied in het landschap ontdooide. De koningin en koning werden woedend en verboden me om met de bloem te spreken. Ze wilden me wegsturen met hun ijzige handen. Omdat ze vonden dat ik nog idioter deed dan voorheen. Straks zou ik hun hele landschap vernietigen. En dan zou er geen ontkomen meer aan zijn en zouden zij het niet overleven omdat hun hart ook van ijs is gemaakt. Het zou hun dood betekeken.

Maar het enige wat ik voelde is liefde voor deze twee schepsels, nee ik ga niet weg, ik moet hier zijn, de bloemen verlangen te worden ontdooit net als jullie harten. De tuin, dit landschap, verlangt weer tot leven te worden gebracht tot een kleurrijk geheel. Net als jullie beide harten. En ik voel en zie nu, hier ter plekke, dat ik de kracht bezit om dit verlangen tot waarheid te kunnen brengen.

De koning en koningin werden laaiend. “Wie denk jij wel niet wie je bent” zeiden ze in koor. Ze probeerde mijn hart aan te raken met hun ijzige bliksem handen zodat mijn hart net als dat van hen ook zou bevriezen. Ik keek diep in hun ogen en zag dat hun hart niet altijd bevroren is geweest. Ik zag dat ze zelfs met hun eigen handen hun hart in het ijs hebben gewikkeld. Ik zag dat ze dit hadden gedaan om zichzelf te willen beschermen om geen schaamte, schuld, falen, pijn of verdriet te hoeven voelen.

Toen ik nog iets dieper keek voorbij de ijslaag zag ik hun ware verlangen. Ik zag dat ze beide het verlangen hadden dat iemand hun zou komen redden om hun ijshart te doen laten smelten. En ik zag dat ik degene was waarop ze al die tijd hebben gewacht.

Ze herinnerden zich het alleen niet meer, ze konden zich niet meer herinneren dat ze ooit een warm hart hadden gehad. Dus toen ik het hardop uitsprak spuugde ze met harde ijspegels, verklaarde ze me voor gek,  naïef en bliksemde me uit de geheime witte ijskoude tuin.

Ik stond opnieuw voor de dichte deur van mijn eigen ijskoude geheime tuin. Ik bedacht me niet en opnieuw pakte ik de sleutel op en stak hem in het slot. Waarop ik een beeld kreeg dat ik met een vlam op de ijskoning en ijskoningin af liep en mijn handen op hun hart legde.

Ik bedacht me niet, ik zwaaide direct de deur open en zag de vlam in mijn hand ik liep net als het beeld naar ze toe en legde mijn vurige handen op hun beide ijsharten. Op het moment ik dat deed ontdooiden er in een soort domino effect alle bloemen in het landschap. Hierdoor ontstonden er velden vol gekleurde wilde bloemen. De hemel werd blauw en de grond kleurde van wit naar groen. Ik zag ineens de hemel en de aarde in deze geheime tuin.

Toen de laatste ijsbloem werd ontdooit, smolt zowel het hart van de ijskoning als die van de ijskoningin samen tot één warm stralend doorzichtig hart van doorzichtig kristal waarin alle kleuren van de regenboog zichtbaar werden.

Ik liep naar deze kristal achtige kleurige bloem en zie in de bloem nog een bloem. Een bloem met een deur. Ik loop door de deur heen en daar loop ik de magische tuin in die ik me herinner. De tuinen waar de oorspronkelijke liefdevolle helende magie gebruikt word om mensen te leren zichzelf te helen door wie ze werkelijk zijn, namelijk de liefde zelf . Het is mijn oorspronkelijke tuin die ik mijn thuis noem omdat het angst op magische wijze omtovert in liefde. Mijn zelf vergeten kleurrijke bloementuin, omdat het lang verborgen en beschermd diende te blijven.

Wist je dat er in vele geheime tuinen heel veel vergeten stralende bloemen gevonden kunnen worden? Zeer zeldzame zelfs. Velen van ons hebben deze tuin afgesloten en verstopt, sommige zijn hun geheime tuin net als ik, vergeten. Omdat magie al eeuwen achterelkaar niet mag bestaan. Het is tot het onlicht gedoopt want stel je voor dat angst en onlicht omgetoverd zou kunnen worden tot een liefdevolle scheppingskracht. Een kracht die het oude tot iets nieuws kan omtoveren. Dan is er niets meer om naar te wijzen, niets meer om een schuld aan toe te kennen, niets meer om tegen te hoeven vechten en niets meer om op te schelden of tegenaan te schoppen of te veroordelen.

Nee, dan zijn we ineens onafhankelijk en vrij. Dienen we zelf keuzes te maken en hebben we ineens de verantwoordelijkheid om een leven te leven die van nature past bij je eigen oorsprong.

Ja, eerlijk het is echt geen kattenpis. Na zoveel eeuwen menselijke evolutie van zowel individueel als collectief  ervaringen opdoen in frequenties van afhankelijkheid, angst, overheersing, onderdrukking, dader slachtoffer, schaamte en schuld, verwaarlozing, ziekte, vernietiging, onverantwoordelijkheid, verdriet, pijn en veroordeling. Het is in deze tijd een behoorlijke uitdaging voor ons mensen om niet alleen ons bewust te worden dat deze frequenties ons in een veld houden die ons niet dient, maar ook om het te transmuteren in vernieuwd bewustzijn.

Toch ben ik er van overtuigd dat we hier allemaal zijn gekomen om onze eigen bijdrage te leveren aan een vernieuwd bewustzijn op aarde. Of het nu uit de tuin van eden komt of de hel, of er tussen in. Jij bent hier gekomen met jouw eigen hof van eden en geheime tuin om jouw eigen helende tuin te ontdekken. En mijn waarheid zegt dat deze ten alle tijden een grote bijdrage levert in de evolutiesprong die we nu aan het maken zijn.

Mijn ervaring is, als je je eigen geheime tuin inwandelt met je eigen vlam, je van alles kunt omtoveren. Maar eerst dienen we soms een ijskoude koningin of koning met bevroren harten in de ogen aan te kijken. Maar weet dat zij niet opgewassen zijn tegen jouw vlam. Jouw vlam is namelijk zo sterk dat de in ijs bewaarde zeldzame bevroren bloemen vanzelf zullen smelten en zichzelf direct om zullen toveren in stralende bloemen op het moment jij ze met je vlam verlicht.  Waardoor de ijskoningin en koning er niet aan kunnen ontkomen dat hun harten samensmelten. Want de stralende bloementuin zal hun ijsharten ontdooien en jou laten herinneren wie ze werkelijk zijn. Namelijk de helft van jouw scheppingskracht jouw eigen ziel die je in de tijd ergens bent kwijtgeraakt door de geheime sluiers van het leven.

Achior: De geheime tuinen in jullie en buiten jullie zijn in werkelijkheid helende tuinen. Alleen dient de mens daar in frequentie op afgestemd te zijn of te geraken. Want als dit niet het geval is, zal de mens in de illusie van angst en de hel rond blijven dolen, er tegen willen vechten, er in willen blijven overleven. Men zal het blijven veroordelen en kant willen kiezen. De illusie laat mensen angst en de hel op aarde ervaren.

Om het om te toveren zal de mensheid beide tuinen eerst in zichzelf dienen te verkennen en ze met elkaar dienen te verzoenen. Want van daaruit ontstaat een eigen unieke helende tuin gevoed door de bron. Jullie prachtige eigen unieke, vruchtbare bloementuin waar andere wezens bloemen kunnen zien groeien en zien afsterven en opnieuw geboren worden vanuit een zaadje. Jullie tuinen geven zaadjes mee aan de wind, omdat jullie graag je bloemzaad delen. Waaruit een mooie bloem, boeket of zelfs een nieuwe bloementuin kan groeien. Net als moeder aarde.

Wat mooi Achior, ik voel en begrijp wat je zegt, maar ik heb er ook wel moeite mee wat je zegt. Het is af en toe een hele uitdaging om geen angst te voelen of te ervaren, ergens iets niets van te vinden of geen kant te kiezen. Het lukt me niet om altijd afgestemd te zijn op de frequentie van mijn helende tuinen. En ja, ik zie en voel ook continu die uitdaging in mezelf en zie het ook terug in de ander.

Achior: je bent je het bewust dat is al genoeg om een beweging in je veld aan te brengen naar hetgeen je verlangt. Ik zeg het je niet omdat het al zo moet zijn, ik zeg het je omdat het er al is en jou wil helpen herinneren waar je verlangen ligt. En dat je dit verlangen al uitzendt en dat het naar je toe komt omdat het er al is.

Ik begrijp het ik ben zelf het zaad, de bloem en de tuin. Groeiend en bloeiend in de tuin van moeder aarde. Ik ben het zaadje die opgroeit tot een bloem die bloeit, geplukt wordt, sterft maar ook zaadjes verspreid. Iedere keer weer opnieuw. Net als moeder aarde met de seizoenen en de dag en nacht mee. En op een dag zal ik als bloem klaar zijn met zaadjes verspreiden, bloeien en groeien. Dan zal ik als bloem sterven en zal het terug keren naar de hemelse tuin van mijn werkelijke oorsprong. Daar waar ik ook nu een bloem ben. Niet in materie zoals op aarde maar eentje in frequentie op een andere planeet daar waar mijn ziel altijd aanwezig is en zich daarvan bewust is.

Achior: ja precies, het is er al, wij zijn er al,  je bent het je zelfs bewust, maar je veroordeeldt en wijst ondertussen nog regelmatig je eigen waarheid, je seizoenen en je dag en nacht af door enkel je eigen ongeloof. Kijk naar jezelf met een warm hart, geloof en vertrouw op dat wat je ziet voeld en ervaart. Zie jouw waarheid, jouw seizoenen en je dag en nacht als je scheppingskrachten. Waarom irriteert hetgeen ik je nu zeg? Je bent nog steeds bang om voor gek verklaard te worden, door hetgeen je ziet, ervaart en voeld. Weet dat juist dit jouw grootste illusie is die jouw juist gek maakt. Waarom wordt je nu boos? Ik herinner je alleen maar aan je eigen uitdaging “Eigenliefde”.

Ja, lekker ben jij. Ik wil je graag uitschelden en ruzie met je maken, je raakt me en je irriteert me.

Achior: Waarom wil je graag ruzie maken? Jij houd helemaal niet van ruzie.

Dat klopt maar met jou durf ik wel ruzie te maken omdat jij weet dat ik ruzie gebruik om me bewust te worden niet om je te kwetsen of je pijn te willen doen. Ik voel me veilig bij jou om ruzie te maken omdat je me niet veroordeelt maar me laat zien dat het zinloos is om tegen mijn oude overtuigingen en programma’s te vechten. Je verteld me zelfs op een liefdevolle manier wat ik het beste kan doen, ze gewoon omtoveren in liefde en bewust zijn. Dus dank voor je vragen en uitleg. Het omtoveren van programma's zijn soms echt een uitdaging. Vooral als ik weer eens enorm getriggerd wordt door shit. En geneigd ben de deur naar de tuin van mijn oorsprong dicht te smakken door ongeloof en het ontbreken van vertrouwen in mijn waarheid waardoor ik afwijzing aantrek. En mijn hart geneigd is zichzelf te beschermen. Dank je wel dat je me elke keer helpt herinneren dat ik shit kan omtoveren in liefde waardoor de deur naar jou open blijft.

Jeetje Achior, de reizen in mijn eigen tuinen blijven iedere keer voor mij wonderlijke reizen. Hoewel ik niets tot weinig van de wereld heb gezien behalve Nederland en een piepklein deeltje van Duitsland en zuid Frankrijk voel ik me toch een reiziger.

Ik heb namelijk een aantal jaren bewust rondgereisd, vooral in mijn eigen wonderlijke tuinen van Eden maar ook zeker in de ijsbloemen velden van mijn geheime tuin. Deze reizen hebben me heel veel mooie ervaringen gebracht. Inmiddels is er een tuin bijgekomen een tuin die ergens tussen het hof van eden en de wonderlijke geheime tuin met de ijskoning, ijskoningin en ijsbloemen ligt. Een bloementuin die ik lang geheim en beschermd wilde houden, achter slot en grendel vanuit angst. Maar toen ik eenmaal mijn eigen geheime tuin inwandelde kon ik niet meer terug. Want ik ontmoete en ervaarde daar mijn eigen unieke helende tuin die ik zo nu en dan af en toe openstel om zaadjes of bloemen uit te wisselen. Als mijn hart de neiging heeft om opnieuw te bevriezen en een ijskoud landschap te creëren, ga ik naar de geheime tuin en neem ik mijn vlam in mijn hand en leg mijn hand met vlam net zolang op mijn hart tot het landschap weer ontdooit en mijn hart weer warm wordt.

Ik hoop nog vele reizen en avonturen te beleven in en vanuit mijn eigen tuinen ook met andere tuinen. Omdat ik graag groei als zaadje, bloem maar ook als bloementuin. Omdat ik graag zaadjes, bloemen en bloemvelden opvang en uitwissel.  Dat doe ik graag dansend en schommelend heen en weer tussen de bloemen in mijn eigen bloemenveld. Gewoon op het ritme van mijn eigen adem en op de klanken van alle elementen mee. Want dat doet deze weegschaal het liefste, omdat het mij een fijne balans geeft tussen mijn positief en negatief geladen deeltjes.

Maar ook reis ik af en toe graag af naar andere bloemenvelden buiten mezelf waar ik nieuw en wonderlijk zaad opvangt en regelmatig wonderlijke bloemen pluk. Zodat ik mijn eigen tuin, de tuin, dat van de ander en van moeder aarde een beetje mooier kan maken dan ze al is. Puur doordat we zaadjes en bloemen delen en uitwisselen in elkaars velden.

Ben je opzoek naar jouw eigen tuin of durf je niet goed je deur te openen voel je dan welkom om naar me toe te reizen. Ook als je opzoek bent naar zaadjes of bloemen voor je eigen tuin mag je ook in de velden van mijn tuin rondreizen om een zaadje of misschien een bloem op te vangen en/of uit te wisselen.

Ik zal eerlijk tegen je zijn als je naar de velden van mijn tuin afreist, zal het geen gewone reis zijn met een gevulde koffer met kleding en een vliegtuig ticket naar een ver oord. Tenzij je vanuit het buitenland naar me toe komt. Rondreizen in mijn tuin is rondreizen in jouw eigen tuin. Mijn tuin kan jou mogelijk je eigen tuin laten herinneren, laten ervaren, zien en voelen door de spiegels die mijn tuin en of velden je voorhouden. De keus is aan jou of je jezelf in de spiegel van je eigen hart durft te bekijken en er door heen durft te lopen om jezelf in je eigen helende tuin te ontmoeten.

Want in en door de spiegels van ons hart heen ontmoeten we elkaars ziel. Daar vind je de eenheid. Ik zal zaadjes opvangen en bloemen plukken uit onze gezamenlijke tuin en dat zal jij ook doen. Want dat is wat zielen doen. Op deze manier creëren zielen de wonderlijkste liefdevolle natuurlijke tuinen vanuit zichzelf en tegelijkertijd vanuit de eenheid die we zijn.

We zijn mensen waarin vernieuwd bewustzijn tot bloei komt, doordat we onze ziel gaan herinneren. Laten we samen licht schommelen met de seizoenen en de dag en nacht mee. Laten we reizen, thuiskomen, dansen en stil staan in onze eigen unieke bloemenveld, in de bloemen velden buiten onszelf en in de speeltuinen en bloemenvelden van moeder aarde.

Soms in het landschap van bergen en grotten of juist op het platte land, in de open velden of juist bossen, in de woestijnen of juist rivieren, op het strand bij of in de zee. In modderige sloten, geheime tuinen, hemelse tuinen, tussen de ijsschotsen en de sneeuw, of juist in subtropische landschappen. Soms in kasteeltuinen van een één of ander koning of koningin of gewoon in je eigen achtertuin rond een vuurtje. Maar het kan ook gewoon op kantoor of aan je keukentafel of onder het koken van een heerlijke maaltijd.

Weet je wat, laten we gewoon licht schommelen in alle velden die je je maar kunt bedenken en waar jij van jezelf volledig jezelf mag zijn in alle kleuren van de regenboog. Omdat dat is waar de mens werkelijkheid uit bestaat.

Hoe, wat, wanneer en waar ik zelf schommelend in het moment rond reis, dat laat ik over aan mijn eigen innerlijk kompas. Mijn kompas die me ten alle tijden vanzelf de weg wijst. Want ik geloof dat het dan zich vanzelf aandient en uit kristalliseert voor mijn ogen.

Mijn intentie en gedachten zijn er op gericht om de wonderschone liefdevolle helende, pure, magische kristallen regenboogbloem te activeren in het veld van moederaarde en vader hemel. Een magische kristallen bloem die uit twee en acht delen bestaat en zich nog altijd op een kruispunt bevind in het kristallijne veld. De bloem die dolgraag vanuit haar mens zijn zichzelf herinnerd en volledig geactiveerd en belichaamd rond reist op deze magische planeet aarde. Om nieuw bewustzijn uit de magische geheime tuinen van haar oorsprong vrij te geven. Om zo mee te creëren aan een vernieuwde licht schommelende moeder aarde dimensie, waarin haar bewoners met haar op een bezielde natuurlijke manier in harmonie en vrede met haar en elkaar samenwerken.

Het is het moeiteloze verlangen van mijn ziel! Inmiddels ook steeds meer van mijn hart, maar heel eerlijk voor mijn hoofd soms niet te bevatten en daardoor juist een reis met vele uitdagingen. Maar ik weet en herinner me, alles komt goed. Mijn hoofd is de puzzel aan het ontrafelen omdat het steeds vaker en moeitelozer in balans meetrilt in de frequentie waarin ze de waarheid van mijn hart en ziel verstaat. En het veld om me heen zal met me mee trillen in liefde, waardoor er voor mij en de ander liefdevol gezorgd wordt ongeacht welk seizoen en of het nu dag of nacht is.

Ik schep met mijn vrije wil en gedachten een magisch avontuurlijk avontuur door de verschillende landschappen van de aarde, zowel in als buiten de tijd. Mijn hart en ziel volgen en sturen af en toe een beetje bij wanneer mijn hoofd daar om vraagt. Vooral wanneer ik in een landschap verdwaal, omdat ik niet mijn innerlijkkompas gebruik.

Dat maakt mij tot een mens die zichzelf stap voor stap meer als een bezield wezen begint te ervaren. Een ziel met een menselijk hart en hoofd. Dat alles in een menselijk lichaam gecreëerd door de twee samensmeltende werelden van mijn ouders. Een grootster cadeau hadden ze mij en mijn ziel me niet kunnen geven.

Mijn ziel heeft het verlangen zichzelf te ervaren in een menselijk lichaam het wil zichzelf als multidimensionaal wezen herinneren en ervaren. Het wil nieuw bewustzijn creëren in zichzelf en zodoende in het veld. Dit doet ze door delen van zichzelf te laten samensmelten. Delen die ergens in de tijd zijn opgesplitst en naar elkaar uitreiken. En ja, ik ben nog steeds onderweg omdat de reis zelf, de bedoeling is. Ik onderzoek mijn ziel, mijn hart en mijn hoofd in mijn menselijk lichaam via de kracht van osmose. Het is om mijn zielsverlangen waar te kunnen maken. Om zo een liefdevol vernieuwd bewustzijn te kunnen scheppen samen met vele anderen die dezelfde zielsverlangen als ik in zich dragen. Een bewustere liefdevolle wereld zichtbaar maken omdat het er al is.

Mijn wens voor jou is ontsteek je eigen liefde (vlam) in je eigen geheime tuin. Het zal namelijk jouw eigen scheppingskrachten, jouw potentieel activeren en zichtbaar maken. Jouw kracht is bedoeld om eerst met jezelf te delen en van daaruit met de ander.

Veldtkracht.