Springen en diepziel duiken.

Net als ieder mens heb ik onbewuste delen, leerdoelen, programma's, overtuigingen, dogma’s, angsten, geduld en ongeduld. Ik ben geen verlicht mens, maar wel een mens die zowel donker als licht in zich draagt en een pad bewandeld naar een bewustere versie van mijn Nienke zijn. En dat maakt mij volledig tot een scheppend, belichaamd aards en kosmisch wezen. In mijn waarheid is ieder mens dit.

Springen is voor mij soms diepziel duiken. Helemaal als ik angst of shit tegenkom en deze graag wil omtoveren in liefde en bewustzijn. Als ik dit wil omtoveren trek ik automatisch verduidelijkende spiegels aan. In mijn geval was dat ik dit keer mensen aantrok die mijn pijn even heel helder en duidelijk neerzetten door hun handelen en eigen irritatie die ze projecteerde op mij na het vrijgeven van mijn filmpjes op YouTube. Ik kwam direct in het onbewuste en angstige deel van mezelf terecht. En ja, dat is confronterend omdat het oud zeer kan oprakelen. Ik begon me dan ook echt heel erg aan hen irriteren, omdat ze me verdrietig maakte. Toch wist ik dat ze iets belangrijks over mezelf konden vertellen, omdat ik zo geraakt werd precies nu. Dus ik probeerde door de sluiers te kijken van mijn geraaktheid. Dit duurde echt wel even.

Ik had het gevoel dat ze mij een schop onder mijn kont wilde geven. Eigenlijk best gek dat mensen mij vaak een schop onder mijn kont willen geven. Ik begrijp dat mensen mijn manier van leven soms irriteert, niet begrijpen en denken ” waarom zo ingewikkeld”?

Ja, dat is precies wat ik ook voel, dat ik mezelf in heel wat wikkels ben gewikkeld in mij leven. Wikkels om mijn echte mij en als ik zo’n wikkel tegenkom dan wil ik me daar juist heel graag van ontdoen. Het is gewoon mijn manier waarop ik mezelf onderzoek en mijn leven leef. Ik pel mezelf graag af om er achter te komen wie ik werkelijk ben en wat ik hier kom doen. Gewoon door mijn leven te leven vanuit mij en mijzelf te onderzoeken.

Stel je voor dat ik al die schoppen had willen ontvangen van al die mensen die dat graag zouden willen. Dan denk ik echt, dat ik waarschijnlijk ergens nu heel verdwaast en verdwaald op de aarde ronddoolde. Of misschien was ik zelfs wel zo hard geschopt, dat ik op een andere planeet zat met een flinke blauwe kont, volledig verdwaald, niet wetende wie ik echt ben. Dan had ik nooit mijn eigen wijsheid kunnen doorvoelen en ervaren. Iets wat mij nu maakt tot een bron die ervaringsdeskundig is in de ervaringen die ze heeft opgedaan. Ik weet echt heus, het is allemaal goed en uit liefde bedoeld maar een schop onder mijn kont werkt gewoonweg niet. Tenzij ik hem mezelf geef. En ja, dat doe ik regelmatig vooral als ik mezelf zat ben. Ik wil gewoon vrij stromen op mijn manier, ik wil zelf ontdekken hoe ik wil leven. Gewoon omdat ik dit graag zelf onderzoek en wil ervaren.

Ik ben als jong kind geconfronteerd met spirituele mensen, gelovige mensen, therapeuten, psychologen en leerkrachten die allemaal de waarheid over mij, mij op wilden leggen. Ze plakten stuk voor stuk een label op mij en plaatste me in een hokje. Dit waren mensen die er van overtuigd waren dat ze beter wisten wie ik was dan ik zelf. Ze vertelde me dolgraag hoe ik moest leven en wat ik wel en niet moet doen. Ze wilden me leefregels opleggen. Zelf zover dat ze me vertelde wat ik wel en niet moest gaan eten, wat ik wel en niet moest zeggen, hoe ik me moest gedragen, of ik wel of niet een relatie diende aan te gaan, waar ik zou moeten wonen. Kortom hoe ik mijn leven zou moeten inrichten. Ze vertelden me dat een heleboel dingen schadelijk voor me zijn en dat ik voor een heleboel dingen bang moest zijn en ik deze zou moeten verbannen uit mijn leven. Ze bedoelden het allemaal echt heel goed. Ze wilden me graag beschermen en op hun manier mij bewust maken hoe het leven in elkaar steekt. In veel dingen voelde ik het anders, maar veel dingen deed ik dan ook maar gewoon heel braaf omdat ik tegen ze opkeek en aardig gevonden wilde worden.

Maar ze wisten niet dat ik langzaam stierf van binnen en het gevoel kreeg dat ik alles verkeerd deed, alles verkeerd zag en voelde. Dat de wereld een groot gevaar was in plaats van een magische speeltuin. Het was verstandig als ik naar hun zou luisteren zodat ik op het goeie realistische pad zou blijven, want zij weten wie ik ben en wat de waarheid is. Want zij waren al wijs en volwassen, hadden hiervoor geleerd, gestudeerd en levenservaring opgedaan. Alles werd uit goede bedoelingen gezegd om mij te beschermen en me van het leven bewust te maken. Maar ik wilde niet beschermt worden. Ik wilde leven, ervaringen opdoen met vallen en weer opstaan vanuit mijn eigen waarheid.

Ik had geluk dat mijn moeder mij en het leven anders zag. Steeds opnieuw vertelde ze me en leefde ze mij voor dat ik altijd naar mijn eigen gevoel moest luisteren. En dat, dat is toch echt mijn redding geweest, dat ze me daarin heeft opgevoed. Me de kans en het vertrouwen heeft gegeven om op mijn eigen gevoel te leren vertrouwen. Ze steunde me door haar geloof in het universum en een voorbeeld te zijn hoe je dat doet. En ja, ik kwam er ook achter door haar voorbeeld dat dat niet een gemakkelijke weg is. Want de wereld vind voelen, gevoeligheid en je gevoel volgen, eng, niet logisch en niet normaal. Het wordt daarom vaak veroordeeld omdat het niet op feiten en bewijzen is gebaseerd. Daardoor heb ik me echt in allerlei vreemde wikkels gedraaid want ik wilde vooral normaal zijn. Ik ben mijn moeder dankbaar, gewoon omdat ze altijd zichzelf is waardoor ik haar onvoorwaardelijke liefde dwars door haar heen kan voelen. Waardoor ze voor mij altijd een lichtbaken is.  

Het liefste had ik destijds tegen de mensen gezegd die mij zo graag wilde helpen: Mag ik alsjeblieft mijn eigen waarheid vormen, zelf onderzoeken wie ik ben? Mag ik mijn leven als mijn grootste opleiding gebruiken? Mag mijn waarheid gewoon naast die van jou bestaan? Mag ik zoeken, mag ik ontdekken, mag ik vallen en opstaan? Mag ik delen, mag ik spreken, zonder dat jij mijn waarheid meteen afkeurt of direct met goed bedoeld advies komt of jou mening en waarheid mij op wil dringen. Mag ik mijn eigen ontdekkingsreis gaan? Mag ik het op mijn manier doen? Mag ik op mijn bek gaan en leren om weer op te staan? Mag ik op mijn eigen manier en tempo mijn leven leven?

Wil je mijn verhaal horen? Wil je me niet afkeuren als ik op mijn bek ga of anders denk dan jij? Wil je als ik verdrietig ben of het moeilijk heb me in mijn ogen aankijken en zeggen “het komt allemaal goed, weet je nog? Meer heb ik niet nodig. Het liefste had ik willen zeggen; “ ik wordt door je geraakt en dit is wat je me spiegeld. Ik zie iets in je ogen die me iets anders vertellen dan dat je me nu verteld en mij laat zien.” Ik had aan hen willen vragen of ze iets persoonlijks zouden willen delen met mij. Gewoon over en weer delen van hart tot hart op een gelijkwaardige manier. Volgens mijn gevoel groeien we dan samen in bewustzijn, in verbinding, gelijkwaardigheid en contact. Dat geeft namelijk de ruimte en beweging voor mijn ont- wikkeling van hetgeen wat ik hier op aarde kom doen. Maar ja, dat is natuurlijk niet normaal als je dat tegen een volwassen iemand zegt. Überhaupt wordt dat kwetsbare delen vaak door anderen niet begrepen, zelfs niet als je volwassen bent. Waarom zou je, je zelf zo kwetsbaar laten zien aan een ander, zeggen anderen nu wel eens. Je hoeft jezelf toch niet te bewijzen of te verdedigen? Nee zeker niet, ik wil alleen maar delen en laten zien dat kwetsbaar delen juist iets moois kan hebben. Ik wil gewoon laten zien dat het ook anders kan. Het geeft mij namelijk een gevoel van vrijheid waardoor ik gewoon ten alle tijden mezelf mag zijn van mezelf. Dat is wat ik het allerliefste ben, vrij. En dat is wat ik de ander ook het allerliefste gun.

Maar even terug op mijn diepziel duiken. Ik werd dus onlangs geconfronteerd met een paar mensen die zich blijkbaar ergerde aan mij en me een schop onder mijn kont wilde geven. Ik ken deze personen niet persoonlijk maar zij mij blijkbaar wel via mijn website en via een gezamenlijke vriendschap. Ik kon heel bijzonder hun irritatie, zien, voelen en ervaren die ik blijkbaar opriep bij hen. Zonder dat we eigenlijk persoonlijk contact hebben of ik er om gevraagd had boden ze me allerlei kadootjes aan omdat ze vanuit hun perspectief precies leken te begrijpen wie ik ben en wat ik nodig had om mijn issues te doorbreken.

Ik moet zeggen dat ik hierdoor geraakt werd. Het waren kadootjes in papiertjes wat een irritant geluid maakte en een kleur droeg die me waarschuwde voor geïrriteerde gevers die zich vanuit het niets met mijn leven wilde bemoeien. Ik raakte geïrriteerd en boos. Niet alleen op de gevers maar vooral ook omdat ik het gevoel kreeg dat er een bijzonder samenzweerderig spelletje tegen en met me gespeeld werd. Helemaal toen ik voelde en zag dat er bewust en doelgericht dingen werden afgevuurd om me te raken omdat ze me in beweging wilde krijgen.

Het werd me duidelijk dat wat ik in vertrouwen persoonlijk met een bijzondere vriend had gedeeld ineens open en bloot op straat lag. Het zette ineens al mijn alarmbellen aan in mijn lijf. Ik kwam in een heel raar en verwarrend veld terecht. Wat gewoonweg voelde als verraad. Het voelde alsof ik ineens door meerdere mensen inclusief bijzondere vriend, als een grappig spelletje of project werd beschouwd.

Ik schaamde me en vervloekte mezelf dat ik mijn pure mij en mijn volledige kwetsbaarheid met iemand gedeeld had waarvan ik echt had gedacht dat hij hier respectvol en waardig mee om zou gaan omdat hij weet hoe afwijzing en verraad voelt. Het is zijn eigen grootste angst en hij weet ook dat het mijn angst is. Maar nu ineens gooit hij me zomaar voor de leeuwen.

Ik werd intens verdrietig. De deksel op mijn hart begon te schudden en te trillen en daar kwam het, de hele beerput van verborgen pijn van verraad kwam als een grote golf over me heen. Mijn waarheid en vertrouwen werd voor de zoveelste keer in iemand die ik in al mijn kwetsbaarheid en naaktheid had toevertrouwd met de grond gelijk gemaakt. En wat een klote moment juist nu, nu ik op het moment sta om Veldtkracht in het veld neer te zetten. De puzzel die ik aan het leggen was waar ik volledig in geloofde viel uiteen in duizend stukjes op de grond. Opnieuw in het donker schreeuwde mijn hart

 “ WAAROM” in godsnaam “WAAROM” gebeurd dit.

Al gauw was daar mijn eigen vertrouwde lichtje. Ik liep er naar toe en zag mijn zachte, naakte, kwetsbare, onzekere, onschuldige, schaamteloze, kinderlijke Nienke zijn. Degene vol vertrouwen in de goedheid van het universum en de kern van ieder mens. De Nienke die altijd het gevoel heeft gehad van een andere planeet te zijn gekomen. Daar stond ik voor de zoveelste keer tegenover mezelf volledig voor gek, naakt, vol schaamte niet normaal te zijn! Nu niet als kind maar als volwassen vrouw.

Ik ging tegenover mezelf staan en nam mezelf in mijn armen ik begon keihard te huilen. Ik troostte mezelf met de woorden: “alles komt goed weet je nog?” ik ben bij je voor altijd? Ik keek mezelf vol compassie in mijn ogen aan. We huilden totdat alle emotionele ballast in de grond verdween en er een lichtstroom vanuit de grond dwars door mee heen begon te schijnen naar boven en de verbinding met thuis maakte. Ik zag Achior aanlopen. Aan zijn rechterhand zag ik mezelf als klein meisje. Ik keek blij en onbezorgd. Aan zijn linkerhand zag ik mijn (onzichtbare) vriendje waar ik in mijn jeugd afscheid van had genomen omdat hij niet bestond.

Dit vriendje liet me zien dat de puzzel niet gevallen is maar gewoon nog voor me op de grond ligt en hij begint te praten en laat me voelen dat er een puzzelstukje onderweg is om de puzzel weer iets completer te maken.

Het beeld van Achior met twee onschuldige kinderen aan zijn beide zijden verwarmd mijn hart. Het is de herinnering waarom ik naar de aarde kwam en waar mijn zoektocht begon en eindigde.

Ik hoor een twijfel in mij. Ik weet niet of dit nog wel de waarheid is, misschien is alles wel een illusie en lacht iedereen me achter de schermen uit. Omdat ik mijn geheim en waarheid heb vrijgegeven aan een vriend maar nu ineens op straat ligt. Hij anderen inschakelt omdat hij zelf niet de ballen heeft om persoonlijk op mijn waarheid te reageren. Ik voel ineens hoe de gekte me weer naar beneden haalt. Het brengt me in het veld wat me doet twijfelen of ik niet net als mijn opa knettergek ben en dingen voel, zie en hoor die helemaal niet bestaan.

Ineens komt mijn opa naar me toe vanuit het niets. Hij pakt hij mijn handen hij vouwt mijn handen open en legt zijn handen in de mijne en geeft me een puzzelstukje en zegt:

Lieve kleindochter van me, het is tijd om dit deel angst dragend in jou DNA en familie lijn te doorbreken. Deze angst voor wat er door je heen stroomt is niet meer nodig en mag geheeld worden. Dit deel wat er van mij nog in jou leeft is nodig geweest om je te helpen herinneren dat je een eigen zielenmissie hebt gekozen voor dat je geboren werd. Je bent gekomen om dit deel in je DNA van nieuw bewustzijn te voorzien door heling vanuit onvoorwaardelijke liefde. Zodat dit DNA in jou en je familie nieuw bewustzijn gaat dragen.

Het is liefde die ik als mens nooit heb kunnen zien en ervaren zoals jij dat kan. Ik koos mijn leven te ervaren op aarde vanuit eenzaamheid, schaamte, angst en schuld vanuit mijn eigen schaduwkant. Ik heb ervaren wat eenzaamheid is, echte gekte, narcisme en sadisme. Ik heb ervaren dat ik volledig overgenomen ben door mijn donkere schaduw delen. Ik heb ervaren hoe het is om anderen pijn te doen en te kwetsen te laten schamen en ook ervaren hoe het is om mezelf te kwetsen en mezelf pijn te doen en te schamen. Ik heb mijn heldere vermogens en het reizen in andere dimensies ervaren als een grote demonische last omdat ik mezelf nooit begrepen heb en niemand heeft mij op aarde ook ooit begrepen. Ik was een man die eigenlijk altijd doodsbang is geweest voor de wereld en zichzelf want ik droeg het donker, de duivel in mij, dat werd er vaak over mij verteld. En ja, ik gedroeg me er uiteindelijk ook naar. En als ik doordraaide werd ik volgestopt met verdovende middelen omdat ik als manisch depresief werd beschouwd.

Jij Nienke, koos de tegenovergestelde ervaring toen je werd geboren. Je koos ervoor om hetgeen achter is gebleven van mij op de aarde te willen omtoveren in nieuw bewustzijn. Je trok daarbij allerlei ervaringen aan die daar bij passen. Ik voel en ervaar steeds meer licht en liefde in dat deel wat ik heb achtergelaten op de aarde, dus ook in jou omdat ik voortleef in jou. Ik ben echt doorgedraaid in mijn eigen angstige wereld en zoals je weet heb ik zelf een einde aan mijn leven gemaakt omdat ik me niet bewust was dat ik ook licht in mij droeg. En daar schijn jij nu volledig op met jou schijnwerper die uit jou handen stroomt.

Jij maakt dat DNA bewust in jezelf en zodoende ook in het heden, toekomst en verleden. Jij weet en hebt ontdekt, gaande weg je leven, waar je in het donker je eigen licht kan vinden. Je hoeft eigenlijk alleen maar je handen open te vouwen. Jij weet van de gekte die eigenlijk geen gekte is maar liefde. Dus lieverd geloof in jou liefde ga volledig voor jou eigen waarheid. Ga in je licht staan. Laat zien wat voor jou de werkelijkheid en waarheid is en pas je niet meer aan hoe een ander wenst dat jij bent en doet. Je bent liefde, schaam je niet voor jouw pure zijn want het is juist je kracht om je zo kwetsbaar en liefdevol op te stellen. Vergeef de mensen die jou pad niet begrijpen of je niet geloven. Wees dankbaar dat je dit keer op keer weer zo kunt voelen en ervaren.

Zij kunnen niet weten noch voelen hoe dit deel van mij in jouw DNA heeft gevoeld. Zij weten en voelen jouw zielenopdracht niet, laat staan ze dat kunnen zien en begrijpen. Door het bewustzijn in DNA zul je gaan ervaren dat de angst niet meer nodig is. Je diende je dit nog bewust te worden omdat het tijd is om de volgende stap te zetten. Een stap die je zeker dichterbij jou eigen zielswaarheid zal gaan brengen.

Dan zie ik mijn grote vriend Achior. Hij lacht en zegt zoals altijd:

Alles komt goed Nienke volg je gepassioneerde hart. Omarm je hart, wees vooral lief voor jezelf, wees de gepassioneerde Nienke die je diep van binnen bent en laat je zelf zien in alles wie je bent. Wees niet bang en schaam je niet meer voor jou gepassioneerde hart. Haal uit de waarheid van de ander wat bruikbaar is voor jou en laat de rest van hun waarheid voor wat het is zoals je altijd al doet.

Net als ieder ander mens is jou levensverhaal een puzzelstukje van het grote geheel, ook als de ander niet je begrijpt, jou waarheid anders uitlegt of niet in jou gelooft. Je bent hier om je puzzelstukje “passie” te leven vanuit dat deel wat je ziel weet te ontmoeten en waarmee je samen werkt. Je weet dat je dat altijd hebt gedaan en altijd zal blijven doen. De stappen die je zet en je onderzoeken om Veldtkracht vrij te geven in het Veldt ben jij. En zoals je, je in de afgelopen dagen bewust bent geworden dien je voor je inspanningen een vergoeding te vragen zodat je dienstbaar kunt zijn en je passie kan blijven uitvoeren vanuit gelijk- en waardigheid. Het geld wat jij zal ontvangen zal in jou geval er voor zorgen dat jij je werk kan uitbreiden en thuis de zorg voor het gezin gewoon door kan blijven gaan. Zoals jou gezin het wenst en volledig de bedoeling is.

Dat we de matrix van machtsgeld en tekort gaan verlaten en dat weet je al een tijdje. Je zou het nu al graag anders zien, maar lieve Nienke dat is jou zielsmissie niet, je maakt al deel uit van de transformatie. Niet alleen al door te leven vanuit overvloed creëer je mee in het veld van overvloed. Maar ook door je eigen gedachten en gevoelens te delen heb je beweging gebracht in het geld bewustzijn van anderen. En dat is en was gewoonweg voldoende, dat heb je kunnen zien in het veld en ervaren door de contacten die je aantrok die jou inspireerde je eigen waarheid hierover te voelen. Prachtige beweging en samenwerking in het veld.

De overvloed die jij in staat bent te ontvangen creëer je doordat je continu (onbewust) altijd in verbinding staat met je zielenopdracht. Je bent zowel dienstbaar naar jezelf als ook naar een ander. Voor bepaalde uitbreiding van je werk of wensen te kunnen belichamen heb je in veel gevallen gewoonweg geld nodig om ze te kunnen verwezenlijken. Dat is gewoonweg de wereld waarin je nu leeft. Dus geld voor jou diensten vragen en ontvangen zal ten alle tijden bestaan uit dienstbaar zijn aan je zelf en een ander omdat jou ziel hieruit bestaat.

Je hebt deze week veel gesprekken, uitwisselingen en onderzoek gedaan over het thema geld zowel binnen in jezelf als buiten jezelf. Gewoon omdat je er nog nooit over nagedacht had en je het de normaalste zaak van de wereld vind om een helpende hand te bieden zonder daar iets voor terug te willen ontvangen. Maar nu je hobby uit de hand gaat lopen en je voelde dat het tijd wordt om meer in het veld te werken begon je er echt erover na te denken. Ik ben trots op je dat je onderzoek doet wat voor jou werkt. Dat je, jezelf de tijd gunt en op die manier een keuze uit je hart kan maken die voor jou volledig logisch is. Je trok ook voor je onderzoek niet voor niets twee tegenovergestelde voorbeelden aan.

En vanuit deze twee verschillende waarheden weet je weer je eigen waarheid te vormen. Je hebt gekozen voor een juiste balans in geven en ontvangen die bij jou past. Balans ben je van nature je bent niet voor niets een weegschaal. Het mooie is dat deze balans in jou verbindend zal gaan werken, juist omdat je jezelf blijft. Onafhankelijk en flexibel zodat je in alle dimensies waarin jijzelf en de ander leeft kan dienen. Het zal de vrijheid die je altijd hebt geleefd en nog altijd wenst te blijven leven blijven waarborgen. En daarom zal het ook precies hetgeen geven waar je naar verlangt en wat je wenst omdat het volledig met je ziel in overeenstemming is.

En ja, dat onderzoeken wat jij voor jezelf doet is voor velen misschien oud, nieuw en gek. Maar ja lieverd dat ben je nou eenmaal oud, nieuw en knetter gek. Haha! Wees er trots op want laat nou dat net hetgeen zijn waardoor jij mij zo goed kan verstaan en waardoor je de liefde voor jezelf en heling in jezelf kunt vinden en ervaren.

Waardoor je ervaart wat voor wonderlijke wezens mensen eigenlijk zijn en het leven is. Je graag hier over deelt met de mensen om je heen om zo de magie van het leven weer opnieuw leven in te blazen. Gewoon door jou ervaringen vrij te geven en Veldtkracht.

Oh lieve Achior, jij bent echt mijn held en allerbeste vriend, die mij “echt” begrijpt, ik hou er zo van als je mijn proces nog even voor me verduidelijkt nadat ik zelf onderzoek heb gedaan en nieuw bewustzijn heb ontvangen.

Haha. Zo grappig dat je dit altijd weer zegt, want ik ben ook jou lieverd, door jou besta ik weet je nog? Maar je mag zeker jezelf bedanken hoor! Dat is namelijk zeer scheppend.

Hahah, Je blijft grappig en gek.

Dank je wel lieve opa voor je steun, dank je wel mensen die mij geholpen hebben mijn grootste angst te voelen en naar boven te halen of  het nu bewust of onbewust was. Of het nu vanuit irritatie, boosheid, wantrouwen, een spelletje, bezorgdheid, zorgzaamheid of vanuit liefde was. Dank jullie wel allemaal, jullie hebben me iets moois gegeven.

Jullie brachten me met jullie spiegel me in een veld die even heel donker en verwarrend en pijnlijk aanvoelde. Maar toen ik met mijn eigen licht in het veld scheen kwam ik weer in mijn eigen kracht terug. En werd ik herinnerd aan wie ik werkelijk ben en wat ik hier kom doen. Waardoor ik een grote JA van top tot teen zeg ik tegen mijn nieuwe avonturen en mijn ziel want het worden er meerdere.

Ik hield er als kind heel erg van om wonderen, toverkracht en magie te ervaren en dit te delen en zichtbaar te maken aan mijn vrienden zodat ze wisten dat het allemaal echt de wereld niet uit was. Alleen door velen niet meer ervaarbaar is omdat het voor velen een onzichtbare wereld is. Door alles wat ik meemaakte, had ik zelf ook lang afscheid genomen van deze onzichtbare wereld. Ik geloofde  er zelf ook niet meer in. Maar dankzij het diepziel duiken heb ik mijn shit weer omgetoverd, pluk ik weer de dag en geloof ik volledig in het kind wat ik vroeger was en godzijdank nog steeds ben.

Liefs Nienke en Veldtkracht.