Uitnodiging van het veld.

Ik ben iemand die graag op zichzelf is. Het is gewoonweg mijn natuur. Ik ben graag alleen met de stilte. De stilte is voor mij dan ook niet stil. Nee, het is daar juist levendig en er zijn prachtige werelden te ervaren en te ontdekken. Mijn sociale leven is niet breed, maar dat past ook niet bij me, juist omdat ik tijd nodig heb om alleen te zijn. Regelmatig begrijpen mensen dat niet, omdat ze zelf andere behoeften hebben. Behoeften waar ik niet naar verlang maar ook niet aan kan voldoen, omdat het tegen mijn natuur is. Ik krijg het er letterlijk en figuurlijk benauwd van.

Mijn partner, familie en enkele vriendschappen begrijpen dit van mij. Met hen heb ik dan ook intense verbindingen die ziel verbonden zijn, waardoor we elkaar voelen, ondersteunen en verstaan op verschillende manieren. Een verbinding die van nature moeiteloos stroomt. Ook als we anders denkend zijn of een andere mening en achtergrond hebben. Het zijn voor mij de gelijkwaardige verbindingen die elkaars leven verrijken en ondersteunen omdat we gewoonweg in onze eigen natuur aanwezig zijn en dit niet veroordelen van elkaar. Maar elkaar juist als aanvulling en verrijking kunnen ervaren vanuit de onvoorwaardelijkheid.

Ik houd van het kleine, intieme, huislijke. Ik houd van "echt" delen vanuit het onschuldige en kwetsbare hart wat vaak ontstaat tijdens de ontmoetingen die ik met hen heb. Samen iets creëren met beweging, flow, passie en humor in het moment. Dat is wat ik ervaar in deze verbindingen. Zo leef ik mijn leven het liefste omdat dat mijn passie is. Zo begin ik ook het liefste aan mijn dag, vanuit de verbinding die ik met mezelf ervaar. Vanuit het niet weten, zonder plannen, gewoon “go with the flow” met wat zich aandient en invoelend zien en stromen wat er gebeurd of mijn aandacht vraagt. Zonder controle maar juist vanuit verbinding en overgave navigeren in en met het moment. En ja, daar horen zowel momenten van struggels als plezierige momenten bij.

Soms lukt het me dikwijls niet om in overgave en zonder plannen te zijn. Dan duikt vaak ineens de overheersende controleur in mij op. De controleur in mij die rigide, afwijzend en afkeurend is. Helemaal als ik dingen doe die niet volgens de regeltjes zijn. Hij zegt dan: “Hallo, waar ben jij mee bezig? Doe niet zo idioot…….Denk eens na! Dit is echt niet normaal!” Hij spreekt dan neerbuigend en kleinerend over mij en zegt dat ik een “wappie,” ben omdat ik dingen doe die puur gebaseerd zijn op een gevoel. Hij vind me dan naïef, onbetrouwbaar, slecht en krankzinnig. Hij wil me dan hypnotiseren en opzadelen met allerlei regels en gevoelens die niet van mijn werkelijke mij zijn. Het is de angst voor passie die de controleur, op mijn werkelijke mij projecteert. Gelukkig duurt dit geraas van de controleur in mij vaak niet lang. Maar dat lukt alleen, als ik voorbij de sluiers van zijn gedrag weet te kijken. Waardoor ik voor mezelf een mogelijkheid creëer om uit zijn hypnotiserende krachten te stappen. Waardoor ik me weer innerlijk vrij kan voelen en mijn eigen plan trek, die wel overeenkomstig is met mijn werkelijke mij.

Vaak staat dan spontaan uit het niets ineens mijn allerbeste vriend “het veld” voor mijn neus. Meestal nodigt hij me uit om een wandeling te maken in de natuur, te gaan schrijven of nodigt me uit voor veldt-taal. Maar soms kan hij ook zomaar op eens aan de keukentafel aanwezig zijn als ik met een kop koffie al starend naar mijn seizoenstafel of over de velden vanuit mijn keukenraam. 

Dan hoor ik hem spreken in mijn taal, niet met mijn oren maar ik hoor hem van binnen. Vaak laat hij daar beelden bij zien. Beelden die ik niet zie met mijn ogen maar beelden die van binnen er ineens zijn, alsof het herinneringen zijn.

Het zijn uitnodigingen waar ik intens blij van wordt. Soms nodigt het veld me ook uit om in de tuin te werken en onkruid te wieden. Iets wat in de eerste instantie meestal het gevoel van weerstand oproept. 

En toch weet ik dat al deze uitnodigingen juist bij me passen. Want dan sta ik in mijn eigen kracht. Dan schrijven mijn handen moeiteloos, ontstaat er spontaan helende Veldt-taal, smaakt de koffie lekkerder, is de natuur mooier, komt mijn seizoenstafel tot leven en komen de mooiste schatten onder het onkruid wieden vandaan. Het veld creëert als het ware de scheppende voorwaarden waardoor ik echt stromen kan. Waardoor ik moeiteloos onze eenheid kan ervaren en verstaan vanuit mijn eigen innerlijke kracht, waarheid en echtheid. Waardoor deze ontmoeting ook puur en echt kan zijn. Het veld creëert op deze manier veilige momenten waarin ik me niet hoef in te houden en geen bepaalde rol hoef te spelen die ik niet wil spelen of wens te zijn. Rollen die sommige andere uitnodigingen wel van mij vragen of verwachten. 

Ik heb inmiddels geleerd naar mijn innerlijk kompas te luisteren en als die zegt dat de uitnodiging (hoe verleidelijk ook) niet past in het moment of bij mijn natuur, dan dien ik daar op te navigeren. Dan dien ik niet op de uitnodiging in te gaan en daar eerlijk over te zijn. Uit ervaring weet ik dat ik anders mijzelf te kort doe.

Een uitnodiging afslaan kan teleurstellend zijn voor de ander. Maar als ik achter de sluiers van teleurstelling kijk, zie ik eigenlijk dat ik de ander een andere mooie uitnodiging teruggeef. Misschien in eerste instantie verpakt in een teleurstellend cadeau-papiertje. Aan de ander is het om voorbij het teleurstellende papiertje te kijken en te zien wat voor mooi cadeau er in zit. Misschien wel een gouden sleutel. Een sleutel naar een deur die graag geopend wil worden in zichzelf. Wetende, dat ik door mijn keuze voor mezelf de ander misschien de gouden sleutel aanwijs, maakt het makkelijker om te kunnen kiezen voor de richting die mijn innerlijk kompas me aanwijst. En dat is de richting naar innerlijke vrijheid.

Wanneer ik me innerlijk vrij voel, ben ik volledig mezelf, waardoor ik in het nu aanwezig kan zijn. Dan ben en leef ik mijn passie. Het is het nu, waar de mooiste herinneringen uit ontstaan. Het nu waaruit zomaar ineens de moed en lef kunnen worden geboren om de eerst volgende stap te zetten naar een opvolgend “niet weten” moment. Waardoor het leven vol passie en avontuur kan worden geleefd.

Dat gun ik mezelf, maar ook jou! Iedere opvolgende dag weer opnieuw.

Liefs Nienke & Veldtkracht