Verdwalen in angst!

Deze blog gaat over hoe deze roerige tijden, confrontaties met verschillende waarheden, je compleet in verwarring, angst en in het donker kunnen brengen. Maar je ook opnieuw het licht en liefde weer kunnen laten voelen, door te kiezen voor zelfonderzoek.

Ik deel twee stukken uit mijn dagboek van deze week.

Dinsdag 24/11/20

De laatste dagen merk ik, dat ik ineens intens wiebelig ben, ik wordt geconfronteerd en heb verdrietige, boze en vooral machteloze gevoelens in mij om van alles en nog wat. Achteraf bekeken heeft dit te maken met de vele informatie die ik weer eens tot me had genomen via facebook. Ik had me een tijdlang in de stilte begeven en de onrust van de buitenwereld even achter me gelaten. Ik had me vooral bezig gehouden met mijn website.

Maar sinds ik mijn website online had geplaatst en dus ook facebook weer geactiveerd had, was ik weer wat actief aan het lezen geweest op facebook en nieuwspagina’s. Ik had me gevoed met informatie die me raakte, polair was en me uit balans bracht en me boos en verdrietig maakte. Ik merkte weer hoeveel invloed deze informatie op mijn systeem en welbevinden heeft, wanneer het me even niet lukt alleen de waarnemer te zijn en het van een afstand te bekijken.

Aangezien ik niet de tijd heb genomen om mijn geraaktheden te onderzoeken en/of te voelen bleef ik met deze gevoelens rondlopen. Het lukte me even helemaal niet meer om het overstijgend en met vertrouwen en liefde  te zien, vanuit mijn midden. Om mij daaraan te helpen herinneren trok ik gisteren een akelig voorval aan in de supermarkt, waarbij ik me ineens bedreigt had gevoeld door een andere klant. Ik kreeg te maken met een tegenpool, een tegenpool waarover ik had gelezen en gehoord op facebook maar ook zag in het nieuws. Verhalen waar ik me boos over had gemaakt omdat het in mij angst aanraakt. Angst voor manipulatie, onmenselijkheid en respectloosheid die ook weer vanuit angst gecreëerd wordt. Ik stond ineens spontaan en niets vermoedend oog in oog met de angst en agressie van een ander, angst die ineens geheel onverwachts op mij werd geprojecteerd. Dit gebeurde toen ik me niets vermoedens omdraaide van het pakken van een pak koffie en de ander zag dat ik geen mondkapje droeg.

Ik was compleet verbaast en schrok van de felheid waarmee ze zich naar mij uitte. Mijn hele lichaam ging in de overlevingsmodus, begon te trillen en bevroor als het ware. Mijn systeem reageerde op een heel dierlijke manier. Ik vond het heftig dit zo duidelijk en bewust te voelen in mijn lijf. Ik stelde mezelf rustig door mezelf af te vragen “okay Nien, wat gebeurt er nu met je?” Wat voel je en wat zie je?” Ik werd me ter plekke bewust van mijn eigen geraaktheid gewoon door gewoonweg te voelen wat er in mij gebeurde. Ik bleef staan waar ik stond en zei niets, ik werd naar haar ogen toegezogen. Het enige wat ik kon doen is diep in haar ogen kijken, ik voelde hoe ontzettend veel angst en boosheid er in haar aanwezig was. Een boosheid en angst die duidelijk niet van mij is maar van haar. Ze wist niet meer te reageren, wist niet waar ze moest kijken en sloeg haar ogen neer en droop af. Hierdoor was ik weer verbaast. Blijkbaar raakte ik haar ergens door mijn rustige vriendelijke aanstarende enigszins naar binnen gerichte verbaasde blik.

Toch merkte ik kort daarna toen ik in de auto zat weer een boosheid in me opkomen, die me in een zorgwekkende modus bracht. Hoe bestaat het dat het echt zo erg is dat mensen, inmiddels zo geprogrammeerd zijn dat het okay is om de ander te bedreigen en te veroordelen omdat je er een andere waarheid op na houd en heel bewust kiest voor je eigen gezondheid. Het voeld als of deze mensen hun waarheid mij willen opdringen en als ik niet voor hun waarheid kies dan ben ik een crimineel, een slecht mens en schuldig. Terwijl ze niet eens weten waarom ik geen mondkapje draag. Een grote trigger werd er in mij aangeraakt ik wordt gewoonweg als crimineel, schuldige en egoïst weggezet en veroordeeld.

Als mensen graag een mondkapje dragen en zich daardoor beter voelen dan moeten ze dat vooral doen. Maar dat betekend niet dat ik omwille van hun waarheid mijn gezondheid op het spel zet omdat ik een andere waarheid voel en geloof waar ik in mijn waarheid vooral gezond bij blijf. Ik veroordeel hun toch ook niet. Waarom mogen deze verschillende waarheden, die er altijd zullen zijn, niet gewoon met respect voor elkaar naast elkaar mogen leven? Mijn boze gevoelens veranderde in ernstige zorgen, over waar dit allemaal naar toe gaat.

Hierdoor maakte ik me weer grote zorgen betreft de gezondheidsgevolgen voor onze zoon wanneer de mondkapjes plicht werkelijkheid wordt. Tot nu toe geloofde ik niet dat de overheid dit zou verplichten gezien de feiten dat het niet werkt en zelfs in bepaald opzicht schadelijk kan zijn. En bovendien grondwettelijk helemaal niet mag. Dat het dragen van een mondkapje schadelijk kan zijn hebben wij nu zelf meerdere malen ervaren omdat onze zoon er ziek van wordt. Hij heeft overgevoelige luchtwegen wat past bij zijn ziekte. Door het dragen van een mondkapje word deze gevoeligheid extra getriggerd. Dit uit zich in directe verkoudheden, kortademigheid, hoesten en duizeligheid.

Bovendien is het vervelende dat als hij verkouden wordt van het dragen van een mondkapje zich (straks misschien ook verplicht) onnodig moet laten testen op Corona terwijl hij geen Corona heeft maar het gevolg is van het dragen van een mondkapje. Toen we merkten dat hij er ziek van werd hebben we van het najaar onze huisarts gevraagd om een verklaring hiervoor te schrijven maar zij zijn hier niet tot bevoegd. Ik moest maar op school overleggen en/ of de schoolarts of zij er mee akkoord kunnen gaan dat hij geen mondkapje draagt.

Omdat het vooralsnog niet verplicht was maar een dringend advies vind de school de gezondheid van onze zoon belangrijker dan de maatregel en maken zij voor hem een uitzondering. Nu er een wet komt die het niet dragen van een mondkapje verplicht, maken we ons ernstige zorgen. Er is niemand, zelfs geen arts die bevoegd is (ook al zouden ze het willen) ons iets in handen te geven waarmee we kunnen aantonen dat hij geen mondkapje kan dragen ivm. zijn gezondheid. Niemand lijkt hier over na te denken en het een beetje weg te wuiven, ik kan bijna niets vinden over uitzonderingen. Je moet je medicijnen maar laten zien zeggen ze dan, maar wat als je geen medicijnen slikt? Maar wel tot degene behoord die er werkelijk ziek van word?

Ik vond wel andere, ernstige en zorgwekkende verhalen van mensen die ook ivm hun lichamelijk of geestelijke gezondheid geen mondkapje kunnen verdragen. En wat ik van de overheid lees is, als wij zeggen dat je een mondkapje op moet, dan doe je dat, ook als je astma of iets dergelijks hebt. Ongelooflijk! Mijn hoofd ratelt in grote zorgen en kookt over. Hoe kunnen we voorkomen dat niemand beboet word omdat hij of zij kiest voor eigen gezondheid? Hoe kunnen we voorkomen dat onze zoon en inherent onszelf niet ziek maken door deze mondkapjesplicht. Hoe voorkom ik dat zijn en onze wereld straks misschien nog enkel en alleen uit ons eigen gezin, huis en tuin bestaat.

Ik maak me echt grote zorgen om al die andere mensen die straks worden verplicht hun gezondheid in gevaar te brengen, maar ook de mensen die hun hart niet meer durven en kunnen volgen omdat ze bezwijken onder de groepsdruk of door angst gehypnotiseerd zijn door ander mans waarheid. Het is intens voelbaar en zichtbaar het spat uit verschillende ogen als ik op straat of in de winkel loop. Begrijpt niemand dat dwang, veroordeling, vrijheidsbeperkingen, ziekmakend en polariserend is onder de gehele bevolking? Dit is nog veel erger en ziekmakender dan het virus op zichzelf. Wanneer komt hier een eind aan?

Ik denk dat het goed is om voor alle waarheden respect te hebben in plaats van angstvallig weg te wuiven of te veroordelen. Niemand weet het echt op dit moment, maar ik voel wel “mijn eigen waarheid over mijn gezondheid” en die wil ik kunnen blijven volgen. Omdat ik daarmee mezelf gezond houd en er zo ook voor een ander kan zijn vanuit liefde in plaats van angst.

Het is waanzin dat dit bestraft gaat worden! Want het is niet egoïstisch om ten alle tijden eerst te kiezen voor je eigen gezondheid, dit heb ik op elke EHBO cursus en zorg opleiding geleerd. Want alleen zo kan ik er voor de ander zijn wat in deze tijd juist zo belangrijk is en je bijna onmogelijk wordt gemaakt. Hoezo samen? Er worden nu een heleboel mensen gesepareerd door de beleidsvoering.

En ja het liefste ben ik neutraal in het midden want dan volg ik mij hart en voel ik mezelf het aller fijnste en het meest gezond. En hierdoor kan ik met respect en liefde naar alle waarheden kijken en daar met respect mee omgaan. Maar op dit moment maakt de overheid en mijn medemens die polariteit verspreiden me dit best wel moeilijk, door mij vooral een eenzijdige waarheid op te willen dringen, door mij dingen te verplichten die zowel mijn fysieke als geestelijke gezondheid en inherent de gezondheid van mijn zoon en andere dierbaren in gevaar brengt.  

Ongelooflijk wat is dit een klote nacht. Een slapeloze nacht met zorgen om de wereld om het verdwijnen van de menselijkheid, zorgen over de toekomst van onze kinderen eigenlijk om alles wat nu gaande is. Ik ben bang dat ik mijn lichaam en dat van mijn zoon straks bloot moet stellen aan iets wat ik, mijn zoon maar ook mijn man niet willen, niet achter staan en totaal niet goed voeld. Het ongelooflijke vind ik, dat ik als ik dit niet doe, gewoon beboet, gestraft en gesepareerd word. Alleen omdat ik kies voor het waarborgen van mijn eigen gezonde lichaam, dat van mijn zoon en mijn gezin.

Het enige wat ik wil is de vrijheid blijven houden om mijn eigen keuzes te kunnen maken over mijn  lichaam en gezondheid en die van mijn kinderen. Bovendien vind ik het onmenselijk om de vrije lucht het ademen van wie dan ook te ontnemen. Mijn waarheid is er eentje die het goede met de mensheid voorheeft en juist de algehele gezondheid hoog in het vaandel heeft staan op alle gebieden en keuzes maakt die daar bij passen. We houden ons uit respect voor de ander aan de maatregelen die er zijn, maar er zijn grenzen als het om je eigen lichaam en gezondheid gaat. Dat is mijn waarheid, een waarheid die enkel en alleen misschien vanuit een andere hoek de dingen, ervaart en bekijkt. Moet dit dan bestraft worden?

Hel! Ik merk dat ik me totaal even verloren voel en in de zwaarte en donkerte begeef en mijn lichaam signalen af geeft dat ik totaal uit balans ben geraakt. Ik zoek koortachtig naar verbinding met het veld, mijn gids en Veldtkracht maar het lukt me niet. Ik voel niets, behalve dat ik teveel in mijn hoofd zit. En dat ik volledig de verbinding en het contact met mezelf, de ander en het grote geheel verlies door mijn eigen angst. Hoe kom ik weer bij het goede gevoel, het vertrouwen en de liefde voor ook die andere wereld en waarheid die ik nu als heel zorgwekkend, bedreigend, ongezond en polair ervaar.

Wat kan ik doen om mezelf weer wat sneller te stabiliseren en herstellen. Zodat ik me sneller me in het midden voel in de kalmte in plaats van de zorgen, angstige, machteloze en boze gevoelens die in mijn beleving me niet meer helpen wanneer ik er in blijf rondhangen omdat ze me dan in het donker en me in de polariteit brengen in plaats van het licht en de liefde. Ik gooi midden in de nacht mijn vraag het universum in en val uiteindelijk godzijdank in slaap.  

 

Woensdag 25-11-20

Zo fijn ik kreeg vanmorgen antwoord, tijdens de yoga en ja dat was zeer welkom. Ik merk door met mijn lichaam op een rustige bewuste manier bezig te zijn ik me sneller verbonden voel met mijn eigenliefde waardoor alle onrust oplost. En ik ineens zelfvertrouwen krijg, die mijn zorgen weer weg neemt.

Tijdens de yoga les krijg ik spontaan uitleg van mijn gids, wat er allemaal energetisch in beweging word gebracht. En aan welk thema er gewerkt word in het veld wat spontaan word gecreëerd vanuit osmose met de anderen mensen in de groep. Het laat me zien hoe deze yoga les met veel zorg in elkaar was gezet op het aandacht geven, ademen en voelen vanuit je buik. Ik zie ineens hoe bij ieder van ons een soort regenboog vorm word geactiveerd op de plek van de buik.

Ik voel hoe ik weer contact maak met Veldtkracht waardoor er informatie vrij kan stromen. Het woord guldensnede danst voor mijn ogen en word vervormt tot een geometrische vorm en word zichtbaar op mijn navel. Ik zie beelden die ik vaker zie tijdens meditatie- reizen of dromen, namelijk de Melkweg op mijn buik. De beelden laten me zien dat er vanuit de Melkweg regelmatig een vortex ontstaat waaruit gewerkt wordt. Het voelt voor mij als de plek waar het mannelijk en vrouwelijke samen komen als geheel en een zeer scheppende stroom creëert. Het draagt een enorme schat aan (nieuwe) informatie. Het voelt ook alsof alle delen in mij daar op die plek samen komen en vandaaruit creëert en de liefde en verbinding stroomt. Het draagt werkelijk alle kleuren van de regenboog. Het is echt prachtig ik wou dat iedereen dit kon zien bij zichzelf.

Gelukkig was de yogales via skype en stond mijn microfoon uit zodat ik de les niet verstoorde, want uit mijn mond kwam een heel verhaal stromen in een andere taal. De taal versta ik niet met mijn denken maar voel en zie het meestal in beelden. Het is iets wat vaker gebeurd en mij eigen is als ik alleen ben, in de stilte en helder verbinding heb met Veldtkracht. Mijn handen begonnen via de taal ritmisch cirkels te draaien boven mijn buik. Hierbij werd het energetische veld groter van vorm en er ontstond een lichtgevend holografische bol voor mijn buik. Ik voelde hoe mijn lichaam verbinding maakte met alles om me heen. Ik zie beelden van een menselijke navelstreng en er wordt uitgelegd dat de navelstreng staat voor de verbinding met de bron, niet alleen de bron waaruit ik voeding kreeg van mijn biologische moeder maar ook de bron van waar ik nog altijd voeding krijg vanuit de oerbron waarmee wij allemaal altijd verbonden zijn in de eindeloosheid.

Er wordt nog meer uitgelegd, elk mens draag deze gulden snede op die plek, het is als het ware onze navelstreng verbonden met de oerbron en tegelijkertijd ook met de aarde. Vanuit deze gulden snede creëren we en spelen we ons spel. Het is onze verbinding met de hemel op aarde die gecreëerd is vanuit de hemel en de aarde. In deze navelstreng trilt onze unieke broncode. Er word me uitgelegd als ik mezelf even niet meer kan voelen en teveel in mijn hoofd of angst zit, deze oefening met mijn handen op mijn buik kan doen om me weer af te stemmen op mijn innerlijke bron. In wezen zit de broncode in iedere cel en DNA van het lichaam maar op de plek van de navel is deze het helderst te voelen omdat vanuit daar gecreëerd wordt. Mijn gids laat me voelen dat je de buik kan zien als de hersenen van het voelen. Ik voel: “wauw” “ ongelooflijk wat mooi!” Het ontroerd me weer dat ik verbinding heb en wat er zomaar spontaan aan informatie vrij komt.

Er wordt nog uitgelegd dat als ik dit gebied aandacht geef, mezelf als het ware opdracht geef dat ik wil voelen, contact wil maken met mijn innerlijke bron met mijn waarheid.

Gids: Sommige mensen maken contact via de adem, klanken, zang, taal, een woord of een beeld te visualiseren die voor dit contact staat. Hier zijn oneindig veel mogelijkheden voor. Iedereen kan voor zichzelf voelen wat bij hem of haar past om zich met het voelen te verbinden. Je kan het inzetten als extra ondersteuning wanneer je midden in een confrontatie zit. Het bewust voelen in jezelf zend een hogere trilling uit dan het denken, waardoor lagere trillingen in verwarring worden gebracht en op zichzelf aangewezen worden. Dat is precies wat er in de supermarkt tussen jou en de ander gebeurde en ook in je slapeloze nacht.

Wauw, dank je wel. Ik voel dat dit zo klopt in mijn ervaringen.

Je zou er voor kunnen kiezen om je  waarnemen straks in de groep te delen, omdat het bepaalde mensen zou kunnen ondersteunen in het proces waar ze nu net als jij midden inzitten.

Ik vind het iedere keer spannend om dit soort informatie vrij te geven, want ik vind het zelf prachtig maar het is ook wel een beetje sciencefiction. Ik weet van mezelf dat ik eerder zeer sceptisch was en veroordelend kon zijn als mensen dit soort abracadabra zweefachtige verhalen aan mij vertelde. Maar nu, nu door mijn eigen ervaringen, weet ik beter en voel en weet ik ook dat er mensen zullen zijn die hier juist ondersteuning, geraaktheid en of antwoorden op hun eigen vragen uit kunnen halen voor hun eigen waarheid.

Ik besloot om het te delen. Ik ervaarde hierdoor een mooie samenwerking tijdens de fijne yogales met ieder zijn unieke rol en inbreng van informatie in het veld wat ontstond door ons samen zijn.

Ik voel me dankbaar dat ik mijn eigen rol als vertaler steeds meer durf te spelen. Het zorgt er voor dat mijn kracht meer belichaamt wordt in de vorm Nienke. Puur en alleen omdat ik voor mijn geboorte er voor heb gekozen om deze rol te willen spelen op aarde, omdat ik vanuit deze rol gewoonweg, avontuurlijke en gepassioneerde magische ervaringen op wil doen.

En mijn rol is niet meer of minder dan die van de ander, het is heel simpel gewoon die van mij. De ander speelt zijn eigen rol. Het maakt niet uit welke rol je speelt als de rol maar bij jou en jou waarheid past een rol waarin jij je blij, liefdevol, gezond en gelukkig voeld. Een rol waarin jij jezelf liefhebt, want op die manier kun je ook liefde voelen voor de ander en vanuit daar creëren we een bewustere liefdevolle gezonde wereld die er al is maar voor velen nu onzichtbaar is en onderdrukt wordt door angst.

Wij mensen zijn vaak geneigd onze rollen met elkaar te vergelijken, te veroordelen, mensen soms klein weg te zetten of juist op een voetstuk, maar dit brengt je bij ongelijkwaardigheid, en ontkenning van jezelf en buiten jezelf doordat je dan een rol gaat aannemen die minder of meer is dan de ander. We zijn allemaal gelijk en even waardevol in het grote spel der creatie.

De hoofdrolspeler van jou leven zoekt misschien net als ik (h)erkenning en verdieping in je eigen waarheid. Ik heb ervaren met vallen en opstaan dat de waarheid echt alleen maar in jezelf zit. En ik die alleen mezelf kan geven, ontvangen en ervaren. De ander is er voor mij enkel en alleen om mij te ondersteunen, te inspireren, te spiegelen en te herinneren. De ander kan me dit laten ervaren door hun eigen waarheid vrij te geven via de ontelbare oneindige verschillende uitwisselingen van verschillende informatiebronnen en waarheden en die er plaatsvinden en bestaan.

Zonder mijn waarheid op te willen dringen en met respect voor andere waarheden, kies ik er voor om mijn manier van zelfonderzoek van mijn geraaktheden via mijn dagboek en blog te delen. Ik hoop je met mijn zelfonderzoek, ervaring en mijn waarheid je te mogen inspireren, te spiegelen, te ondersteunen, te herinneren en je misschien te raken in jouw eigen unieke waarheid.

Ik ben weer in het midden uitgekomen ik voel weer de liefde en dankbaarheid voor alles wat is. Ik ben me weer iets bewust geworden wat bewust wilde worden. En zo bouw ik aan bewustzijn in mezelf en draag mijn steentje bij aan het bewustzijn van het collectieve veld.

En ik voel, weet en vertrouw er volledig op dat er een mooie liefdevolle, gezonde, respectvolle oplossing onderweg is voor mijn zoon, mijzelf en mijn gezin. Ik hoop daarmee ook dat er voor alle andere mensen die straks iets verplicht worden te doen wat hun eigen lichaam en/ geestelijke gezondheid in gevaar brengt er ook een gezonde, respectvolle en liefdevolle oplossing komt.

Lieve mensen wees je bewust dat iedereen een gegronde reden heeft om, wel of niet een mondkapje te dragen. Dus veroordeel de ander niet maar blijf neutraal naar de ander toe wees gewoon respectvol en aardig als er een tegenpool tegenover je staat. En als je durft, voel en kijk eens wat verder, er is altijd een boodschap te lezen over jou in de spiegel van andermans ogen en deze boodschap kun je werkelijk voelen in je eigen lijf, daar waar jou enige echte waarheid is.

Liefs Nienke.